United States or Serbia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zelden heb ik me zoo goed gevoeld als tegenwoordig en ondanks de groote hitte neem ik veel beweging. "Er zijn hier veel officieren, van 't zelfde soort als die ik u vroeger heb beschreven. Ik ken ze allen en sta op den zelfden voet met hen als met de anderen." Van uit Stari-Joert nam Tolstoi als vrijwilliger deel aan de strooptochten die tegen de bergbewoners werden ondernomen.
"'k Zie nog geen scheet!..." "Ken die niet sinke?" vroeg Saartje, handjes in uitgebaggerde modder. Jan antwoordde niet, zacht schrapjes aaiend in den drekpoel beneden. Moos, 't ziekelijk kind in 't pompadour jurkje, dat tot nu toe gewriemd had aan 't bloemkoolblad, was billen-wrijvend over de steenen gekikkerd, tusschen Saartje en Meijer.
Hij hield op, een weinig vermoeid van zijn lang gefluister. Zooveel sympathie heeft hij dus voor je? sprak Eline zacht. Hoe curieus! Ik ken hem natuurlijk niet, maar ik zou toch zeggen, dat hij geheel en al het contrast is van jou, Vincent. Dat is hij ook, daar heb je gelijk in. Misschien juist daarom houdt hij van mij.
"Hé!.... wacht nou 's even!" zei oom, "feliciteeren wil ik je wel, jongen, ofschoon ik 't meisje nog niet eens ken , hier! geef me 'n hand!.... Maar.... re.... maar.... re...., je kunt dat meisje toch maar niet zoo in-eens hier brengen!.... Ik dien toch eerst fatsoenlijk accès bij de moeder te gaan vragen.... Dat hoort toch zoo!...."
»Hier zullen we de repetitie maar sluiten!" riep hij met luide stem. »Wat er nu komt, is altemaal voor mij, en ik ken mijn rol natuurlijk...." Alle stemmen verhieven zich tegen dit voorstel. André moest zijne rol vervullen; hoe zouden de anderen weten, wat zij in het slottooneel te doen hadden? Daar was niet veel tegen in te brengen André moest spelen.
De student sprak tot haar: Madonna, het is waar, dat onder de dingen, die ik te Parijs leerde, de zwarte kunst behoort, die ik grondig ken, maar omdat die Gode zeer ongevallig is, heb ik gezworen die nooit voor mij noch voor anderen aan te wenden.
»Zie," vervolgde hij na een oogenblik zwijgens, en nadat hij opnieuw de glazen gevuld had, »ik kèn uwe familie, en dat van zeer nabij, want ik heb in 't huis uws vaders eenigen tijd gewoond als bediende. Maar dat was vóór uwe geboorte." »En hoe is uw naam?"
"Kom," antwoordde de ander, "houd je nou maar zoo groot niet. Ik ken de heele geschiedenis, en al kende ik die niet, dan zou ik die toch op je gezicht kunnen lezen." "Pas op, kerel, je vergist je!" zeide Rodolphe; "weliswaar ben ik vanavond een beetje mismoedig, waar wat de oorzaak daarvan betreft, sla je de plank heelemaal mis." "Ach, Rodolphe, waarom strijdt je toch zoo tegen?
Niemand wist, dat ik die verzen maakte. Een paar jaar later zijn zij verschenen in een kindertijdschriftje. Het eerste gedicht, dat ik waarlijk gevoeld heb als gedicht, maakte ik op den eersten verjaardag van den dood van mijn vader. Toen was ik een goede dertien jaar. Intusschen waren een heeleboel andere verzen van mij verschenen onder allerlei pseudoniemen, die ik zelf niet meer ken.
Zend Serëscha bij mij, of zal ik op een bepaald uur bij u aan huis komen? Anders verzoek ik u mij te doen weten, wanneer en waar ik hem ontmoeten kan. Ik hoop, dat mij dit niet geweigerd zal worden, daar ik de edelmoedigheid ken van hem, van wien dit afhangt.
Woord Van De Dag