Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Dit zou kosten 10 Rkd. voor een volwassene en 5 Rijksd. voor een kind onder 10 jaar. Op het kerkhof was de prijs van een graf 6 Rijksd. Een gehuurd graf kostte 3 Rijksd. Men rekende 2 Rijksd. voor 't gebruik van 't lijkkleed en 1 Rijksd. voor de baar. De koster kreeg 2 Rijksd. voor een graf in de kerk en 1 Rijksd. voor een graf buiten de kerk.
Hij gaat naar 't huis van den koster, wekt hem, haalt hem half gekleed uit huis en zegt hem, dat hij den beer moet schieten, die om de schuur van Faber sluipt. "Als je den beer schiet, dan geeft hij je zijn zuster wel," zegt hij, "want dan word je opeens een geacht en geëerd man. 't Is geen gewone beer, die daar, en de beste man van 't land zou het voor een eer houden hem te vellen."
Hij loopt voort met een droevig hart. Hij voelt geen vreugd over den val van zijn vijand, en is niet blij met de prachtige berenhuid, die de koster hem ten geschenke heeft gegeven. Nu meenen velen zeker, dat hij er over treurt, dat het fijne, mooie juffertje een ander toebehoort? Ach neen! dat baart hem geen smart.
"Ja, en 't papiertje, waarop ze mij de drie ezels moeten afgeven," voegde zijn schildknaap er bij. "Juist, juist!" riep Don Quichot, "dat mogen wij niet vergeten. Ik zal alles in mijn zakboek schrijven, en gij moet het dan door den eersten den besten koster in het naaste dorp mooi en netjes laten kopieeren." "Maar hoe moet het dan met de onderteekening?"
Doch 't was toch voor mij althans eene prettige boodschap, want nu kon Jan met mij meêgaan. Zus werd, schreeuwend en wel, naar buurvrouw gebracht, de deur werd gesloten, en wij togen samen op weg naar de kerk. Eerst moesten wij bij den koster aan, om de sleutels te halen. Hij woonde schuin achter de kerk in een heel net huisje.
Later in zijn leven vinden wij hem als koster te Oost-Voorne en in betrekking tot de machtige edelen: Heer NICOLAAS VAN CATS, wien hij zijn Naturen Bloeme ten geschenke gaf, en ALBRECHT, Heer van Voorne, burggraaf van Zeeland en vertrouwd raadsman van FLORIS V; aan dezen ALBRECHT van Voorne droeg hij zijn roman van Merlijn op. Die verhuizing heeft misschien omstreeks 1266 plaats gehad.
Ik stapte op hem toe, om hem te antwoorden, zonder te weten wat ik eigenlijk wou zeggen. Maar de koster kwam tusschenbeide. Hij zelf stond op, en zei me, dezen keer in ernst, in 't Tagaalsch: 'Pronk nu maar bij mij niet met geleende veeren. Hoû je bij je moêrs-taal en bederf het Spaansch niet, want dat is geen kost voor jullie. Ken je meester Ciruela?
Elders luidt het: Hup, paardje, meulen, De koster zit op 't veulen, Pastoor zit op de bonte koe, Die rijden naar de meulen toe, Om een zakje haver, Wat zal dat paardje draven, Om een zakje mikken, Wat zal dat paardje slikken, Ja, ja, paardje, draf, Morgen is het Zondag.
En, om toch vooral maar deftig te zijn en alle opzien te mijden, kozen zij niet de Nederlandsche, maar de Fransche of Engelsche gereformeerde kerk, die minder bezocht waren, al kenden zij vaak hunne talen zóó slecht, dat de koster hun had in te fluisteren, als zij »oui« of »yes« moesten zeggen.
Dadelijk bij onze komst heeft de koster zich gehaast, een twintigtal kaarsen te ontsteken: overvloed van licht is een noodzakelijk vereischte bij alle gewijde of profane ceremoniën in het Oosten. Kort daarop begon de chaldeeuwsche mis, nu eens door den priester, dan door de koorknapen gezongen, waarbij nu en dan de mannen achter in de kerk geschaard aan het gezang deel namen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek