Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
"Vervelende vertooningen, hè?" zei André, zijn hand door zijne bruine haren strijkend en zich dan geeuwende omdraaiend op zijn hielen. "Nou!" zei Bernard. "Nee!.... dan dans ik nog liever den heelen avond, hoor!.... Wat?.... Zeg! aardig kindje, die Mimi, hè?" "Kindje?.... zeg maar gerust kind!" "'k Geloof dat jij 't leelijk te pakken hebt, ouwe jongen," zei André, weer lachend.
»Niet zoo familiaar die twee; Coosje, Coosje! Maar zeker zal de Koningin het Prinsesje dan op Haar schoot nemen; dat zal ook een sprookje lijken;« zei Marie. »Houd stil! Gauw! hoor de muziek!« riep Gladschaaf thans. »Kijk, kijk de Koningin draagt zelve Haar Kindje, hoe snoezig, hoe moederlijk! Nu de koets in; daar zit ons Prinsesje op Moeders schoot!«
Met een eenvoudig voorbeeld, aan het dagelijksch leven ontleend, zal ik trachten den invloed te schetsen, door onbeperkt moederschap op het gezin uitgeoefend. Ieder weet dat in de meeste gezinnen het eerste kindje met de grootste blijdschap, met een gevoel van innig verlangen door het jonge echtpaar verwacht wordt.
Nu begrijpt ze er niets meer van, en snelt naar beneden, bijna loopt ze Mademoiselle omver, en hoort geen woord van haar vermaning om toch zoo onbesuisd niet te loopen. »Mama, Mama, is het er niet? Papa vertelde het toch.« »Wat lief kind, wat?« »Het kindje, het kindje van de Koningin,« en schreiend bracht ze het uit; »is het Prinsesje er niet?«
"Ik heb 'm gesproken; hij gaat weg," zei ze dof, en zóó somber, dat Mary geen oogenblik twijfelde, wien ze meende, en, met haar hand op die van Go, zacht troostte: "Het is hard, kindje, zoo'n afscheid, en toch... je wist al zoo lang, dat je niet aan 'm denken mocht, misschien geeft dit je rust." "Ik weet niet. 't Was eigenlijk 't zelfde, of hij er was of niet; ik sprak 'm toch nooit.
De toespraken en de godsdienstige plechtigheid hebben op het kerkhof plaats zonder eenige ostentatie. Een minuut later zag ik een fiaker voorbijgaan, rood geverfd en met goud afgezet; daarin stond een langwerpige kist, geheel verguld. Ik vroeg na en hoorde, dat de wagen den lijkdienst vervulde en dat de kist het lijkje bevatte van een kindje, dat naar het kerkhof werd gebracht.
Daar lag eene tweede zuigeling, waarin ik het kort te voren ter wereld gekomene kind van Hophra's weduwe, die op den derden dag van Toth onder mijne handen gestorven was, herkende. De koning wees op het sterke, goed ontwikkelde kindje, en zeide: »Dit is een ouderloos schepseltje.
Ze liep er heen, bleef er lang vóór staan; er was iets fascineerends in de starende oogen, die zoo zacht droef-en-gelukkig voor zich uitstaarden, die, weifelend tusschen opperste smart en hoogste zaligheid, onzeker glimlachend in tranen, droomden van het kindje en de toekomst.
Weemoediger dan ooit te voren voelde zij zich verlaten in de wereld, zij staarde gedurig in het duister en wist geen raad. En wanneer haar kindje schreide lei ze het gedachteloos aan haar borst, het wicht zoog in gretig welbehagen terwijl zijn moeders hoofd van droefheid gloeide. En toen de grauwe dageraad begon stak Carolus zijn hoofd binnen om zijn heer te wekken.
Maar vandaag vertelde de dominee in de kerk aan je tantes Ida en Lize, dat er in dat mooie paleis een klein, lief kindje komt. Wat zal de Koningin dan blij wezen! Ik hoop net zoo'n dikkertje als Tantes schatje. Als jullie heel, heel zoet bent, zal ik het je dadelijk vertellen, als het kindje er is; en als Mama het goed vindt, ga ik iets heel verrukkelijk moois voor dat kindje maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek