Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
Hij sprak haar naam telkens, telkens weêr uit. De vogels die zongen in de bedauwde tuinen, schenen de bloemen van haar te vertellen. Noot: Dr. A. L. J. Burgersdijk: Romeo en Julia. Het was lang over twaalven, toen hij wakker werd. De knecht was verscheidene malen op de teenen binnengeslopen om te zien of hij zich bewoog, en verwonderde zich, dat zijn jonge meester toch zoo lang sliep.
"Drommels!" dacht Rodolphe, terwijl hij op de pendule keek, "het is nog niet laat ... en mijn buurvrouw is een Julia, die haar Romeo gewoonlijk nog lang na het zingen van de leeuwerik bij zich houdt. Ik zal vannacht niet kunnen werken." En hij zette zijn hoed op en ging uit. Toen hij zijn sleutel in de portiersloge wilde leggen, vond hij de vrouw van den concierge in de armen van een galant.
PROTEUS. Wees kalm, wees kalm, mijn lieve Julia! JULIA. Ik moet, ik kan er niets aan doen. PROTEUS. Zoodra 't mij moog'lijk is, keer ik terug. JULIA. Is ommekeer u vreemd, te vroeger keert gij. Hier, neem, en blijf uw Julia steeds gedenken. PROTEUS. Dank! maar in ruil, neem dit, en leef in hoop. JULIA. En zegel met een heil'gen kus den koop.
Kom maar weer uit je schuilhoekje, jongens. 't Is Julia en die verklapt ons niet." "Help je mij even? Ik kan niet in de tweede pijp komen." "Een, twee, drie, hopsa," zei Leni. "Past het niet mooi? Wacht, hier is het een beetje te wijd, maar dat is niets, daar komt de ceintuur over heen. Nu je puntmuts nog. Prachtig!" riep ze opgetogen. "Wat zullen allen kijken, als jullie beneden komt.
"Ja, dat die geheimen kunnen bewaren, hebben we gemerkt," zei vader, "maar Julia doet voor hen niet onder." "Mag ik nu de jarige in den tuin verzoeken?" zei Dolf. "In den tuin?" vroeg Nel. "Ja, komt allen maar mee, achter in den tuin." "Kijk toch eens, Dolf heeft warempel het kippenhok geverfd," riep Leni opgetogen. "Hoe leuk!" "Dat noem ik nog eens een verrassing," zei vader.
Zijne dochter Julia, die sprekend op haren vader gelijkt, is zeer leelijk; beiden dragen den stempel van te behooren tot eene dier familiën van lager afkomst, die hare fortuin in de eerste plaats gebruiken om zich recht te goed te doen.
JULIA. Bijna zoo goed als ik mijzelven ken; 'k Verzeker u, bij 't denken aan haar leed, Heb ik wel honderdmaal om haar geschreid. SILVIA. Zij weet dus, dat haar Proteus trouwloos werd? JULIA. Ik denk van ja, en dat zij daarom treurt. SILVIA. En is zij niet zeer schoon? JULIA. Zij was veel schooner, jonkvrouw, dan zij is.
Den volgenden ochtend om vijf uur vervulde de duif op tijd haar plicht en de kamer met een langaangehouden gekir, dat de twee geliefden zeker gewekt zou hebben, als zij geslapen hadden. "Welnu," zeide Julia, "thans is het oogenblik gekomen om naar het balcon te gaan en wanhopig afscheid te nemen." "De duif gaat voor," zeide Rodolphe; "wij zijn in November en dan gaat de zon pas om twaalf uur op."
Mijn verblijf hier is onder goede voorteekenen begonnen." Den volgenden dag kwam Julia op het afgesproken uur bij hem. De avond ging geheel weg met verklaringen en uitleggingen.
Lieve Hansje en Bobbie," ging Door grappig ernstig voort, "zie je onze Julia?" Bob en Hans knikten. "Zie je dat keurige witte overhemdje, dat zwarte snuitje, dat grappige staarte-puntje?" Weer knikten Hans en Bobbie. "Toen onze deftige Julia nog een heel klein Juliaatje was, had ze al datzelfde grappige staarte-puntje, datzelfde zwarte snuitje, datzelfde witte overhemdje.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek