Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
"Paragraaf 5," begon Morten met een zware stem, "in de school moeten de leerlingen dadelijk naar hun plaats gaan en nooit leven maken of onordelijk zijn. Zij mogen ook nooit hun plaats verlaten zonder uitdrukkelijke toestemming." "Nu, jongetje! zie je nu hoe een leerling zich in de klasse gedragen moet, hè? Vind je, dat er iets staat over 't volproppen van den kachel, hè? vind je dat? Hè?"
In de nederige woning van een eenvoudigen bierdrager, binnen de wallen van Vlissingen, werd den 24en Maart 1607 een jongetje geboren, dat eenmaal de roem van zijn vaderland zou worden en wiens naam over de geheele wereld met eere zou worden genoemd. Zijn vader heette Adriaan Michielszoon en zijne moeder Alida Jans.
Zijn Mohammedanen, maar ietwat meer Europeesch. De vrouwen verhullen zich niet. En ze verbergen zich ook niet voor de gasten van den man. Saïd Effendi is getrouwd met eene Circassische vrouw. Zij hebben drie kinderen gehad, drie jongens. Twee gestorven. "Min Allah," berust Saïd Effendi. Het oudste jongetje leeft nog. Hij is zes jaar. En hij heet Daoud. Daarom heet Saïd Effendi ook Aboe Daoud.
Alleen het groote ledikant is gebleven. Daarin slaapt, op een rijtje, lief en rustig, het kleine kroost. Soms als er een wakker wordt er liggen er negen dan staat een Jemenietische moeder op en zij geeft haar kindje het moederdrinken. Er is een héél jong en héél mooi Jemenietisch moedertje, waarbij een héél mooi Jemenietisch jongetje behoort.
"Ben ik hier terecht bij mijnheer Van W?" klonk een beverige stem en ik zag een soort van juffrouw voor mij, die een alles behalve proper voorkomen had, terwijl zij een jongetje van een jaar of tien aan de hand hield. "Ja wel," zeide ik, "maar mijnheer is niet thuis," die was in Den Haag op de Kamers van de regeering. "Niet thuis" zuchtte de juffrouw; "och asjeblieft ga 't maar eens vragen."
"Wie is uw zusje?" vroeg men hem... Wie vroeg dat? Stil, val 'm niet in de rede, laat Wouter voortgaan. "Ik weet niet wie dat vroeg. Maar 't jongetje zei dat z'n zusjen... 'n blauw jurkje droeg, en kuiltjes in de wangen had... Net als Emma. Ja, net als Emma. "Men zei hem dat er in den hemel 'n klein meisje was, dat er juist zoo uitzag.
De man nam zijn hoed af en zette het jongetje op een akker die aan den weg lag, hij sprong en kroop een beetje tusschen de kluiten en toen kroop hij op den weg in een mierengaatje, dat hij had uitgezocht. »Gegroet heeren! ga maar zonder mij naar huis!« riep hij en lachte hen uit.
Op eenmaal wendde zij het hoofd om en zag Johannes. 'Dag jongetje! zeide zij en knikte vriendelijk. Weer tintelde het Johannes van het hoofd tot de voeten. Dat waren Windekind's oogen, dat was Windekind's stem. 'Wie zijt ge? vroeg hij. Zijn lippen beefden van aandoening. 'Ik ben Robinetta! en dit is mijn vogel. Hij zal niet schuw voor je zijn. Hou je van vogels?
"Nu jongetje! kun je die paragraaf ook haast vinden? of moet ik je een handje helpen?" vroeg de rector en trok hem aan 't oor met de eene hand, terwijl hij met de andere op het reglement wees, "zie je paragraaf 5 niet? Lees die eens voor: hardop en duidelijk!"
Nu gebeurde het wel eens dat de timmerman in een paar dagen niet thuis kwam, want men moest alles goed in orde hebben als de vijanden dat waren de Pruisen zouden komen; en dat vond de vrouw heel naar, en dan huilde zij wel eens, en dan begon de kleine Henri zoo heette het tweede jongetje ook te huilen, en het jongste kindje van den weeromstuit; maar dat vond het oudste jongetje niet plezierig en begon dan met een hamer zoo hard op de tafel te slaan, dat de mama hem verbieden moest en zoodoende niet meer schreien kon.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek