Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Fluks sprong de slanke Boecharin de trappen van het podium op om het kind te halen, nam het in zijn armen en droeg het naar hun tafeltje, waar hij het neerzette en het een oogenblik bij zich hield aan zijn knie. Toen wenkte Trotzky het jongetje tot zich, nam het aan zijn borst en streelde het.
Zieje Wouter, 't gaat vanzelf, komaan... vertel wat, of je krygt je pand niet. Wouter begon: "Er was eens 'n jongetje gestorven, dat niet in den hemel mocht..." Ho, ho, dat 's de geschiedenis van de Peri! Wat anders! Ik zal 't anders maken, beloofde Wouter verlegen.
"Zie toch eens, lieverd! vinje niet, dat dat jongetje veel van ons Pietje heeft?" Het tafereel, waarvan ze spreekt, is de voorstelling van een lief kind, met het hoofd voorover gebogen op den ruigen kop van een patrijshond, en door een onzer eerste meesters geschilderd; een recht serafijnen gezichtje waarmee ik, in het voorbijgaan, de moeder gelukwensch.
Juist, mijnheer, dat dacht ik wel. Wat kijkt dat kind ernstig. Een kind moet vroolijk zijn, niet waar? Altijd vroolijk. Het jongetje Daoud is niet bang. Het kijkt maar heel wonderlijk naar dien raren, drukken man, die hem plooit en vouwt. Die fluit, danst en zingt. En het Arabisch-Circassisch jongetje Daoud wil niet lachen. In 's hemelsnaam. Morgen kan ik de platen komen zien.
Hij begon zich vernederd en lam te voelen, een jongetje; hij moest al zijn best doen om niet stil te worden, want dat mocht natuurlijk niet, er moest gepraat worden, want Marie van den Bosch was een zusje van de bruid; er moest veel gepraat worden over het bruidspaar en het feest.
Ze trad haar kamer weer in, en Wouter hoorde haar zeggen: "dat is nou 't jongetje van 't paard, weetje?" Hierop volgde iets als teruggehouden lachen en daarop 'n doodelyke stilte. Wouter wist alweer niet hoe hy 't had. Na eenig wachten waagde hy 't even in de kamer te gluren, waaruit men hem zoo geheimzinnig had toegeroepen. Vrouw Claus, dacht-i, zou nu toch wel met haar toilet gereed zyn.
Wat heeft zoo'n gemeene kerel 'n protestantsch jongetje te vragen? "Wel," veroorloofde zich Wouter te denken, de man bleef by z'n "geloof." Maar aan de ontleding van den zotteklap zyner moeder besteedde hy minder moeite dan aan byna alles wat tot hem kwam van buitens'huis.
"Welkom, myn zoete kleine Boy:" "zei de goedaartige man:" "welkom, myn lief kind! jongetje, je komt al in een aartig Waereldje. Nu, dat zul je, als je tyd van leven hebt, wel ondervinden. 't is een mooi kind, zeg ik je: precies zyn Vaders tronie; en watte vuistjes heeft hy! nu mantje, ga jy by Moeder, die zal je beter traktéren."
Het passeert hun handen, wordt in een metalen kogel gesloten en in den molen geworpen. Een zelfde lot ondergaat het briefje met nº 2 en zoo vervolgens tot nº 90. Na iedere 10 nummers wordt de molen een paar maal rondgedraaid, totdat de voorzitter met een bel klingelt. Zijn alle 90 nummers goed dooreengemengd dan wordt onder ademlooze stilte het jongetje geblinddoekt.
Was het een jongetje en was de vader Alpenherder, dan zou het kind dat óók eens worden. Was de vader gemzenjager, dan wist men vooruit, dat er uit den jongen, als hij maar groot werd, ook een gemzenjager groeien zou. Yan één jongen hadden ze dat echter niet kunnen voorspellen; want zijn vader was geen herder en ook geen jager.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek