Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
Daartegenover staat echter, dat IJsland thans drie afgevaardigden zond, Servië en Bulgarije goed vertegenwoordigd zijn en dat van Portugal een schrijven inkwam met 't verzoek zich door Dr. Aletta Jacobs te mogen laten vertegenwoordigen.
"Had uwe dochter geen zwart haar?" vroeg een der roovers; "en droeg zij niet een sluier van zijden gaas met zilver geborduurd?" "Ja! ja!" riep de oude man, sidderende van hoop en angst. "Jacobs zegen ruste op u! Kunt gij mij zeggen, of zij in veiligheid is?" "Zij was het dus," antwoordde de schutter, "die de trotsche Tempelier heeft medegevoerd, toen hij gisteren avond door onze rijen heen brak.
'n Joden loopmeissie, hijgend van 't rennen, met malle oogen, omdat ze zùlleke boodschappen most zeggen, vroeg of de juffrouw dadelijk nòg is bij Jacobs wou komme, want zoo as de juffrouw d'r hiele gelich had, was 't water losgekomme, most ze maar zegge. "'t Water!", riep Rozetje, verrast en verschrikt, toch kalm als vrouw die erger gevallen heeft meegemaakt: "'t water losgekomme? Dat ken nie!
Byna voelde hy 'n oogenblik den moed iets aftekeuren in 't gedrag van den aanstaanden aartsvader, en hy begon reeds met 'n enkel bescheiden woordje... maar de dominee overlaadde hem met verwyten. "Zulke vragen pasten geen kind!" heette het. Wouter moest bedenken dat de Heer van-plan was uit Jacobs stam voorttekomen, en dat alzoo die linzenhistorie volkomen fair play was.
Toen Philips Van Artevelde, Jacobs zoon, in 1382, op het slagveld van Roozebeke, met meer dan twintigduizend Vlamingen sneuvelde, verduisterde de zon der onafhankelijke gemeenten, en de eeuwenheugende worsteling was ten einde, hoe dikwijls ook vruchtelooze pogingen nog kwamen bewijzen dat Vlaanderen het juk met ongeduld en geheime woede droeg.
In hetzelfde jaar, nu onlangs geleden, in de maand van October, ben ik geweest te Haarlem, alwaar ik met verscheidene burgers veel heb gesproken over den inhoud van mijn Haarlemmer-Meerboek, en over het bedijken van de Meer; toen ben ik ook gekomen bij eene oude vrouw, geheeten Angenietje Jacobs, wonende in de kleine Houtstraat, die mij verhaalde, dat haar vader in zijn' tijd een stuk lands had, gelegen bij Hillegom, tegenover de Vennep, en dat daar nog twee groote stukken lands aan den Meerkant vóór lagen, en dat bij haars vaders leven die groote stukken lands gansch en geheel waren weggesleten.
Lewie! daar gaat me 'n licht op as de heerste dag toen er licht was; zeg Lewie, as de ghroote sjetel, die nog altijd in de oudroestbak, bij de khopsphijkers ligt,.... is pasthe! zeg Lewie gezegende Lewie! lieve Lewie! as.... die is pasthe, en as je memmele die zelvres is opfijlde en poesthe en die aan iwes oversond! alle khindere Abrams en Isacs en Jacobs zelle geshond weze! wie weet Lewie of iwes dan niet 'n ghraaf, of 'n mijoor of wel hopper-rhabijn van die geshegende Synagoge zelvres, zou worde.
Vreemd is het ook dat de naam Jacob zelve hier niet verbogen is. Ware het 'S Jacobs, de oorsprong van dezen naam zoude aan geen twyfel onderhevig zijn. Nu echter ben ik niet zeker; te meer niet, wijl het geslacht dat dezen naam draagt, naar ik meen, niet van nederlandschen oorsprong is.
Hij behoorde tot het soort van menschen, zooals een ex-zeeman die in een woning van den heer W. W. Jacobs te Dunton Green woonde, mij vertelde, met een voorzichtige gewichtigheid in zijn optreden, niet ongewoon in die streken die tòch eenmaal "naar de haaien gaan," en wat betreft die verscheurende dieren, dat Skinner in staat was "om een vuur het licht uit te blazen."
Toch zou men thans bij onze overzeesche buren weer goed geld willen geven om er een te bezitten, niet omdat het geen "Rembrand" is, maar ter wille van de merkwaardigbeid. Hier hebben we het portret van Elisabeth Jacobs Bas, weduwe van admiraal Swartenhont. Het heeft geene andere bedoeling dan de beeltenis te geven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek