United States or Venezuela ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wanneer hij van het hoofd bij de stad, ter linkerzijde van de kapel, in de vorm van een molen, die op alle plaatjes van Constants staat afgebeeld, zijn oog laat weiden op de watervlakte en het lage land, waartegen zij aanspoelt, dan is het hem, als stond hij aan de haven bij Hillegom, en als zag hij op eens het Haarlemmermeer voor zich.
In hetzelfde jaar, nu onlangs geleden, in de maand van October, ben ik geweest te Haarlem, alwaar ik met verscheidene burgers veel heb gesproken over den inhoud van mijn Haarlemmer-Meerboek, en over het bedijken van de Meer; toen ben ik ook gekomen bij eene oude vrouw, geheeten Angenietje Jacobs, wonende in de kleine Houtstraat, die mij verhaalde, dat haar vader in zijn' tijd een stuk lands had, gelegen bij Hillegom, tegenover de Vennep, en dat daar nog twee groote stukken lands aan den Meerkant vóór lagen, en dat bij haars vaders leven die groote stukken lands gansch en geheel waren weggesleten.
Terwijl de Graaf van Henegouwen, het veld verlatende, Holland aan de Vlamingen overleverde, stond in Dordrecht een dapper man op, met name Nicolaus van den Putte; deze zijn Vaderland willende verlossen vergaderde enige krijgsbenden en, met dezelve op een afdeling Vlamingen vallende, versloeg hij er bij de 2.000 in een langdurig gevecht: langs een andere kant bracht Witte van Haamstede, ook een dapper man, insgelijks veel krijgers bijeen en kort daarna een legergedeelte der Vlamingen te Hillegom ontmoetende, versloeg hij hetzelve tot de laatste man.
Als er iets gebeurde, dan was 't op Zondag. Want de zes andere dagen van de week droegen drie van ons onze ketenen van negen tot zes. Ik was uit solliciteeren geweest in Hillegom bij een bollenhandelaar met dikke roode gladgeschoren wangetjes. En de anderen hadden er meteen een uitgangsdag van gemaakt.
Dergelijke vluchten hebben zich in 't begin van October 1887 in de dennen langs den duinkant van de gemeenten Bloemendaal, Velsen, en Hillegom vertoond.
Nog wist deze vrouw te verhalen, dat zij van hare voorouders dikwijls had hooren zeggen, dat het land van de Vennep en het land van Hillegom zoo digt aan elkander kwamen, dat men met een rafter of plank over de slooten kon gaan van de eene plaats op de andere.
En de straatweg lag daar wit en pijnlijk in 't licht en kon de zon niet verdragen en de ruiten van de dorpslantaarns flikkerden, ook zij verdroegen met moeite 't felle licht. Maar ik werd hoe langer hoe kouder. En zoo lang als de zon scheen, reed de tram. 't Is een lange rit van Hillegom naar Leiden en de dag is kort in December.
Willen we nu weer weggaan?» »Ja, maar kijk eerst eens naar buiten! Zie eens, wat Haarlem nu dichtbij schijnt te liggen! En ginds zie ik Heemstede en daar verder Hillegom en Lisse. Wat hebben we hier een mooi gezicht, hê?» »En dit is zeker het touw, waaraan de koster trekt als hij moet luiden?» zei Jan. »Natuurlijk, trek er maar eens aan,» antwoordde Bob. »Dan begint het bom-bam! bom-bam!
Wij reden door een fraaije dreef van redelijk zware platanus-boomen langs de stad, tot aan een gnappe herberg daar Petrarque et Laure uithangt, hier stapten wij af, aten ter loops een stuk brood, en wat vruchten, waar onder goede meloenen, en bestelden het middagmaal tegen onze terugkomst, vooral goede paling, forellen en rivierkreeften bedingende; want die zijn hier even zoo vermaard als bij ons de baars van Hillegom, of half weg Amsterdam; en schoon anders geen lekkerbek, van daag wilde ik ook eens smullen, want dat behoort bij de reis naar Vaucluse, en hij, die de fontein gaat zien, moet ook de visch proeven, die 'er in dat water gevangen wordt.
"Ja! maar gelukkig weder ontslagen en naar Hillegom gebracht, van waar hij of zijn makker terug zou keeren om mijn bevelen aan de vervallen loods in 't duintje af te wachten. Wees nu slechts zoo goed mij eenig schrijfgereedschap te verschaffen; want ik vrees, dat de kamer van dezen Jonker daarvan slecht voorzien zal wezen."
Woord Van De Dag