Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
En zoo laat het in zijn nulliteit en zwakte maar alles aan huurlingen over. Maak maar eens een vergelijking tusschen ons bestuursstelsel en dat van de andere landen waar u vertoefde." "O!" viel Ibarra in, "we moeten niet te veeleischend zijn: laten we tevreden zijn nu we zien dat ons volk niet klaagt, dat het niet lijdt, zooals het volk in andere landen.
De jongelieden hadden reeds een heele poos met elkaar gesproken, toen Ibarra tot Maria Clara zeide: "Morgen vóór dag en dauw zal er gebeuren wat je verlangt, vannacht zal ik alles in orde maken, zoodat er niets aan ontbreekt." "Dan zal ik aan mijn vriendinnen schrijven dat ze komen moeten. Zorg vooral dat de pastoor niet meegaat!" "Waarom dat?" "Wel omdat 't net is alsof hij me bespiedt.
Nu herinner ik me!" riep hij uit, van toon veranderend, "u gaat trouwen met een allerliefst jongmeisje, en ik houd u maar op. Gaat u maar, gaat u maar naar haar toe, en stuur me haar vader maar, dan heeft u meer vrijheid", voegde hij er lachend aan toe. "Maar u moet niet vergeten dat ik straks met u wandelen wil." Ibarra groette, en ging heen. De gouverneur riep zijn adjudant.
"Kijk 's," ging Ibarra voort, zonder de opgewondenheid te ontwaren, terwijl hij een stukje bamboe bij een vlam bracht: "Ik heb een groote ontdekking gedaan: deze bamboe is onbrandbaar." "'t Is nu geen tijd om over die bamboe te spreken, meneer, wel, dat u binnen een minuut uw papieren bijeenpakt en vlucht."
"Ik had er liever niet bij willen wezen," antwoordt Padre Salvi zacht, zonder acht te slaan op den verwijtenden toon van den ander. "Ik ben erg zenuwachtig." "Omdat er niemand gekomen is, om zijn post niet te verlaten, dacht ik dat uw tegenwoordigheid...U weet zeker dat ze van middag eruit gaan." "De jonge Ibarra en de teniënte mayor...?" De alférez wees naar de gevangenis.
De gouverneur, die te voet uit was gegaan, vergezeld van zijn beide adjudanten, Capitán Tiago, den alcalde, den alférez en Ibarra, en voorafgegaan door guardias civiles en overheidspersonen die den weg open hielden, werd uitgenoodigd om de processie te zien voorbijgaan ten huize van den burgemeester.
"Ik moet aannemen dat u geen gekheid met me maakt", hervatte Ibarra met flauwe stem na eenige oogenblikken zwijgens. "Kan u me ook zeggen waarom hij in de gevangenis was?" De oude man scheen zich te bedenken. "'t Verwondert mij zeer dat ze u heelemaal niet op de hoogte van uw familie-aangelegenheden gesteld hebben."
Dat zou wezen om de nare nasmaak weg te maken van al de bruiloften waarop ik tot nu toe bruidsjonker geweest ben!" liet hij volgen, terwijl hij zich tot den alcalde wendde. "Ja, meneer!" antwoordde Capitán Tiago met een glimlach, die hartroerend was. Ibarra liep bijna hard, om naar Maria Clara toe te gaan: hij had haar zooveel te zeggen en te vertellen.
"Uw woorden zijn kwetsend voor me," zei Ibarra geraakt. Elias boog het hoofd, dacht even na, en hervatte: "Ik wil u uit den droom helpen, meneer, en u een droevige toekomst besparen. Herinner u maar 's dien keer, toen ik met u sprak in deze zelfde bangka, bij 't licht van deze zelfde maan, zoowat een maand geleden. Toen was u gelukkig.
Komt u vanavond maar terug; want ik heb nu geen tijd." "Zegt u alleen maar, hoeveel u betalen wilt!" hield Lucas aan. "Ik heb u gezegd dat we daarover wel 's een anderen keer spreken zullen, ik heb nu haast!" zeide Ibarra ongeduldig. "Heeft u nu geen tijd, meneer?" vroeg Lucas met bitterheid, en ging vlak voor hem staan. "Heeft u geen tijd, om u met de dooden bezig te houden?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek