Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
Ik heb zooeven gesproken met een van de stumpers die ervoor betaald worden, en die ik niet tot andere gedachten heb kunnen brengen." "En heeft die man u niet verteld wie hem betaalt?" "Jawel, en hij eischte van me dat ik 't geheim zou bewaren, hij zei me dat u het was." "Groote God!" riep Ibarra verplet.
"Wel, wel!" zeide de pastoor de zaal binnentredend, gevolgd door Linares en Capitán Tiago. "Ik heb goed nieuws aan u allen te vertellen. Ik heb brieven uit Manila ontvangen, die me bevestigen wat meneer Ibarra me gisteren kwam meedeelen...dus, Don Santiago, 't beletsel is vervallen."
De monniken helpen ons niet weinig om uit de moeilijkheid te komen, maar dat is niet meer voldoende...u boezemt me belangstelling in, en ik wenschte wel dat de onvolmaaktheid van ons bestuurstelsel u in niets benadeelde...ik kan niet voor iedereen waken, en niet iedereen kan naar mij toekomen om hulp. Kan ik u van dienst zijn in 't een of ander? Heeft u iets te verzoeken?" Ibarra dacht even na.
"Nee, dat 's ook een geheim, maar ik zal 't je wel onder vier oogen zeggen, als de heeren me veroorloven." "Wel, natuurlijk, natuurlijk! Dat ontbrak er nog maar aan!" zei padre Salvi. Sinang nam Crisóstomo mee naar 't eene uiteinde van de zaal: zij was in de wolken dat ze een geheim zou hooren. "Zeg me nu 's, vriendinnetje," vroeg Ibarra, "is Maria boos op me?"
Ik heb nu iets ondernomen waarvan ik graag den goeden uitslag zou verzekerd zien." En Ibarra zette in 't kort zijn schoolplannetje uiteen, dat hij zijn meisje als verrassing had aangeboden, en liet den verbaasden filosoof de teekeningen zien, die hem uit Manila waren toegezonden.
"Wat beteekent dat?" vroeg men om hem heen. "Was er niet zooeven gezegd dat degeen die 't beste antwoord ontving een cadeau zou krijgen?" vroeg hij met een van aandoening bevende stem, terwijl hij het papier zorgvuldig in tweeën scheurde. "Ja, ja!" "Nu goed, dit is mijn geschenk," zeide Ibarra, terwijl hij de eene helft aan Maria Clara overreikte.
Meer nog: zuster Rufa, de rijke zuinige dame, had gezegd dat als er soms geld te kort kwam, zij wel in eenige dorpen zou rondgaan, om aalmoezen te vragen. Ze stelde alleen maar als voorwaarde dat ze de reis- en verblijfkosten betaald kreeg en zoo meer. Ibarra dankte haar en antwoordde: "We zouden niet veel ophalen, want ik ben niet rijk, en dit gebouw wordt ook geen kerk.
"Meneer, twijfel er toch niet aan, laten we geen tijd verliezen, want de samenzwering barst misschien vanavond nog uit!" Ibarra, de oogen wijd opengespalkt, en de handen aan 't hoofd scheen hem niet te hooren. "De slag is niet meer af te wenden," ging Elias voort. "Ik ben te laat gekomen. Ik ken de raddraaiers niet... Red u, meneer, bewaar u zelf voor uw land!" "Waar moet ik heen vluchten?
Aller blikken wendden zich naar den Franciskaan; deze verroerde zich niet. "Neem me niet kwalijk, ik heb me zeker vergist!" hervatte Ibarra eenigszins verlegen. "Je hebt je niet vergist!" kon ten slotte de ander met veranderde stem antwoorden. "Maar je vader is nooit een intieme vriend van me geweest."
Ibarra boog en zeide: "Omdat ik niet rechtstreeks uit Spanje kom, meneer, en omdat ik wetende hoe uw karakter was, gemeend heb, dat een aanbeveling niet alleen onnut, maar zelfs beleedigend zou wezen; wij Filippijners zijn u allen goed aanbevolen." Een glimlach teekende zich op de lippen van den krijgsman.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek