Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
De jonge vrouwen begonnen te huilen en te schreeuwen, evenals de anderen en de dienaren en opeens was het huis vol rumoer en geklaag.
Klaas liep, wat hij loopen kon, en Jan volgde hem op de hielen. Telkens voelde Klaas een sneeuwbal tegen zijn achterhoofd of in zijn nek terechtkomen, en 't huilen stond hem nader dan het lachen. Tot opeens Jantje misgooide, en zijn sneeuwbal in een ruit van de school terecht kwam.
Het portier der vigilante wordt door den huisknecht zachtjes toegedaan, twee van de kinderen huilen omdat ze niet mee mogen: mevrouw huilt ook omdat ze weg heeft gewild, en kijkt nog eenige malen door 't achterglaasje zonder evenwel van hare liefjes iets te zien.
"Met sabel en pistolen." "En uw bediende?" "Zooals ik: nietwaar Bouke?" "Altijd, gelijk uwe Edelheid weet: want zoo de Heer zoo de Knecht, en men moet huilen met...." "Houd den mond met uw spreekwoorden," grauwde Reede hem toe, terwijl hij, afgestegen zijnde, zijn paard vastbond.
Maar het baatte hem niet, want een geweldig ruischen als van een waterval kwam nader, en de wind woei het lijk bloot dat daar lag bloedende en met verglaasde oogen. Hij uitte een kreet van ontzetting, en ontwaakte. Goddank! dacht hij 't was niets dan een bangen droom, veroorzaakt door 't huilen van den wind. Maar was het wel alleen de stem van den wind, wat hij hoorde?
Paul, met wien ze den meesten last gehad had, een gekke jongen, eenzelvig, saai, en toch zoo onstuimig soms en koppig als 't er op aankwam! gelukkig had hij een week gemoed; als ze ging huilen of pruilend klagen kon ze alles van hem gedaan krijgen , Paul was ten slotte een schilder geworden, waar de menschen over spraken.
Toen knikte ze, aldoor zonder opkijken. En hij zweeg, opnieuw wat beklemd; hij begreep 't niet, dat lange snikken. Maar in-eens hief ze 't hoofd op, veegde met de linkerhand een paar tranen weg en keek hem aan, en over haar smal gezichtje, rood van 't huilen, lag nu zoo'n wijd-zachte zaligheid, zoo'n groot en innig geluk, dat hij er van ontroerde.
Jij kreeg tranen in de oogen en zei, dat zij niets van de mythologie begreep. 'Och, domme jongen, antwoordde je moeder toen, 'je zult merken, hoe lekker je haren straks zullen ruiken. Ik begon te lachen, jij waart boos, je wou niet met me praten en de rest van den dag keek je zoo ernstig, dat ik wel lust had om te huilen.
Na de koffie gingen ze ballen in de gang, tot Riek, die nog heelemaal niet vangen kon, zich vervelend, om moeder begon te huilen, maar Joostje verzekerde, dat hij blijven wou, en bromde op "die nare meid", om wie ze nu naar binnen moesten, waar ze stil naar 'n verhaaltje moesten luisteren, tot de chocolademelk klaar zou zijn, die de niet-vertellende tante in groote koppen roerde.
Zie je, moeder, er is komedie en komedie. Uwe moet onderscheid maken tusschen 'n treurspel en... de vertooning van allerlei gekheid, waaruit 'n mensch niets leeren kan. Er zyn van die komedies, die... heel treurig zyn, en de menschen huilen er van... heele deftige menschen. Gut, zei jufvrouw Pieterse. Ja, moeder!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek