Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
"Stap nu allemaal op 't midden van de brug," hijgde ze, toen ze bij 't oude ophaalbrugje gekomen waren, "dan veert 't zoo heerlijk." Ze véérden; lachten luid; en toen ze er af danste en in 'n vaart de hol af naar het oude huis toeliep, waarvan Han de deur al met Else's sleutel had geopend, zei Gerard tegen Hans: "Dat kind lijkt net 'n vogel, in dien wijden, grijzen mantel 'n wilde vogel."
Met een gil van angst schrikte zij plotseling wakker, vloog overeind, sloeg verwilderd hare armen uit. "Wa het-e-gij? Wat doe-je gij?" riep Alfons, ook eensklaps uit zijn slaap wakkergeschrikt. "Niets! 'k 'n weet niet! 'k miende da 'k iets zag! da 'k iets heurde!" hijgde ze angstig. "Kom kom, g' hèt gedreumd, legt ou neere, loat ons sloapen," zuchtte hij.
De dikke vrouw zweette en hijgde, breed-schrijdend met waggelende heupen, als een vette modder-eend; haar gezicht was blakend rood en haar tandelooze mond hing open van inspanning en haast.
Hij wenkte haar en zij liep naar hem toe. Zijn gezicht werd nu duidelijker zichtbaar, en zij zag met bezorgdheid, dat zijn gelaat bij iedere schrede pijnlijk vertrok. Zij snelde naar hem toe, met het hoofd vol vragen en onbestemden angst. Hij bereikte haar en hijgde zonder haar eerst te groeten: "Moeten wij scheiden?" "Neen," antwoordde zij. "Waarom? Wat is er?"
»Abend, Abend, meine Herrschaften!" hijgde de vleeschklomp op den steenklomp, nog altoos druk met den rooden zakdoek in de weer.
Cecilianus lag half flauw tegen den Jager aan, de oogleden als verwelkt over zijn brekende oogen. Het hijgde als benauwde een zwaar gewicht hem de borst. O, goddelijke Herkules! riep Carpoforus. Red hem mij! Hij nam Cecilianus als een kind in zijn armen.
"'t Is 't beste maar tevreden te zijn met mijn leven, zooals 't nu is." Hij zei hiervan niets aan den ganzerik, want ze vlogen over Bohuslän met de snelst mogelijke vaart, en de ganzerik hijgde zóó, dat hij geen antwoord had kunnen geven.
"Teunissen ...." hijgde Hans, "is hier ook ...." "Drop te koop?" maakte Teunissen er met een guitig lachje bij. "O ja, jongeheer, zwart en wit, wat je verkiest. Of moet het zoethout zijn?" Het duurde een poosje, voordat Hans hem kon uitleggen, waar hij eigenlijk om kwam. Teunissen zette groote oogen op. "W
De Skipetaar, die achter mij stond, spande al zijn krachten in om mij op te tillen. Hij hijgde van woede en opgewondenheid. Zijn broeder lag bewusteloos onder den boom. Wellicht meende hij dat hij dood was en had het daarom op mijn leven gemunt. Ik voelde dat ik niet langer, door louter volhardingsvermogen, weerstand bieden kon. Het was dus noodzakelijk mij uit zijn greep te bevrijden.
Hij richtte zich op éénen elleboog op en hijgde naar adem, terwijl hij haar voortdurend met zijn oogen volgde. "Wat zullen we een heerlijken dag hebben!" zeide zij. "Ja dat denk ik ook," antwoordde hij en zweeg toen weer. "Kom, zeg eens wat!" zeide zij glimlachend, terwijl zij haar dikke haar om haar vingers wond. "Ik kan niet." "Waarom niet?" "Van geluk!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek