Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
"Die arme Graaf!" zeide Bouke: "doch wat kon hij anders van zulke schelmen verwachten? 't zijn allen fielten en rabauwen: heugt het UEd. nog van die Satansche Jezuïeten? Ja, gelijke monniken, gelijke kappen! De Graaf had zich nooit met hen in moeten laten, want geef je den duim, ze nemen je de heele hand."
't Was een Zaterdag avond 't heugt me als de dag van gisteren Aaltje was met de vaten bezig, Koendert met het zilver schuren en ik met het opbouten van nachtmutsen zoo goed weet ik het nog. Nu was het bij ons aan huis Zaterdags avonds altijd een druk geschel; slager, bakker, kruienier en zoo al meer omdat er bij mevrouw 's Zondags nooit van boodschappen-doen inkwam.
Ze was uitermate zwak toen ze hare oogen opende, maar ze herkende den ouden dokter dadelijk. Zij zag zijn bolblozend gezicht en zijn rooden nek. Ze glimlachte en zei: Ik herken u nog wel. Heugt het u van Pip, ons kleine kindje?
Met zijne brieven althans maakt hij het ook niet goed; hoelang is het wel geleden sinds hij u het laatst schreef?" »Dat's nog zoo heel lang niet geleden." »Jok er niet om, mij ten minste heugt de tijd niet, dat gij me een of ander uit zijne brieven hebt medegedeeld."
4 wanneer drie schimmen snel loopende zich afscheidden van eenen drom, die voortging onder den regen der rauwe marteling. 7 Zij kwamen te-ons-waart; en elk-ééne riep: "Sta stil gij, daar gij aan uwe kleeding er een schijnt te zijn van ons verdorven land." 10 Wee mij! welke wonden zag ik, versche en oude, door de vlammen hunnen ledematen ingebrand! nog deert mij des, daar mij des heugt.
Maar Pezza was zwak genoeg om, op mijn heimelijken wenk, Simon Peter, uw en mijn rival heugt het u nog? over te leveren, en daarom heb ik hem gestraft ik alleen, mon cher, ik, buiten de revolutionaire Commissie om. Hij lachte vreemd, hernam luchtig: Ben ik waarlijk niet eene revolutie op mijn eigen? Ik kan straffen, zooals ik gebieden kan.
Zóóveel slechts heugt mij, dat ik een duchtig gat in den dag sliep, en dat ik nooit in mijn leven zulk een kluwen van ventende en koopende vrouwen, en zulk een gebergte van hoopen fruit en stapels groenten bijeenzag, als toen ik mijn hoofd uit het venster stak. Boeren en lanterfanters krioelden tusschen het kakelende vrouwvolk heen. De zwaar beladen marktkarren knarsten over de straatkeien.
"Maar, lief kind, wat hier beneden Ooit het doel zij van uw streven, Tracht toch wat ik u mag bidden Nimmer naar den naam van dichter...." Dan zijne "Lente-Mijmeringen, 21 Juni 1855," "Mij heugt, toen ik een knaapjen was, En Mei in 't land gekomen, Wij zaten 's avonds op 't terras In schaaûw der lindeboomen,
"Lieve God, hij is toch nog erg jong," sprak de oude vrouw, terwijl zij het gevulde kopje dankend van Liesje aannam. "Het heugt mij nog als gister, dat hij over de brug kwam aanloopen in zijn zwart kieltje." Nelly knikte; Liesje echter zag onwillekeurig naar de brug, waaronder het water helder en haastig heenliep.
Er wordt geroepen: »Wij sterven van honger. Geef de stad over«! 't Heugt mij, hoe ze in haer wallen Door ondraegbren hongersnoodt Gansch van moedt en magt ontbloot Als in flaeuwte lag gevallen. Den 25sten Juli vertoont zich voor de Goudsche poort een bode met een witte vlag. Met luider stemme roept hij: »Poorters van Rotterdam. Verdrag! Overgaaf! Vergiffenis.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek