Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Den heelen dag had-ie op 't ijs, bij de tenten, gestaan, zonder eten. As 't 'm te lam om z'n maag werd, scheurde-die 't papier van 'n sigaret, kauwde de tabak als 'n pruim. "Nimmendal!", gromde Poddy: "is mijn nog nooit overkomme!" "Prebeer 't dan zèllef!", zei de jongen valsch. "Mod-ik 't prebeere!" , rauwde de vader: "vuile hond! Hei-'k 't nie me heele leven voor juillie gedaan?"
"Kind, bedwing je humeur," suste Pieter zéér voorzichtig: "ik heb honger".... In geen twaalf uur had-ie behoorlijk gegeten. Z'n maag rommelde onkiesch. 't Viel niet mee. Zóo als-ie z'n hand naar 'n vlerk uitstrekte zòng de kip. 'n Zwarte zwerm vliegen, die gesmuld had, stoof omhoog. "Nou dat nog!" , zuchtte de heer Zwaluw, 'n vies gezicht trekkend. De kip was innig veradellijkt, òn-welriekte.
"...Ja", zei Suikerpeer snel vergeefs had-ie met z'n oogen zitten knip-wenken om Essie te waarschouwe dadde Mijntje en Rebecca zulleke bed-dinge niet moste hoore nou sprak-ie mal-luid om 't gelach héen te praten: "Je ken wadde beleve! Lach nou zoo niet! D'r valt nimmendal te lache!
Aldoor terwijl ze sprak, had-ie in de vlam van de lamp staan kijken, die kleiner werd, rood-peuterend kringde. En toen ze zweeg, had ze de sputterinkjes gehoord, flauw-glimlachend gevraagd of-ie 'r toch maar wou uitblazen voor de stank en de walm. In de stilte der kamer was de lamp aan de piepende kettingen gezakt, had z'n adem geploft.
"Wel te ruste", had-ie benepen-hijgend gezegd. "Dag jònge slaap lekker," had ze geantwoord, de handen, vredig-van-wrijf in den schoot. Toen had-ie de deur achter zich gesloten, even op de binnenplaats staan zinnen, vinnig, triestig en mal. De terging, de vervloekenis, dat 'n blinde niet te vrèten had! Den knop hield-ie in de hand, alsof-ie iets beestigs beging met zóó heen te gaan.
"In 'n loopie?" , had ze verbaasd-suffig geantwoord: "daar heb 'k ommers nou geen tijd voor...." "Dan maak je maar tijd 't is 'n pracht van 'n weertje," had-ie prettig aangespoord. "Nee," had ze nòg eens gezegd: "eer de vate klaar binne en eer 'k de vloer heb gedweild, is de avond om...." "Nou jij máákt 'n loopie," had-ie aangedrongen.
"Wat heit ze te denken!" knorde moeder nijdig, "wat heit ze te denken, hè? Denk je dat d'r ooit 'n tweede om d'r komt?" "Mót ik naar Indië gaan als ik 'm neem?" ... "Als je 'm neemt... Dènk-ie daar dan nog over?" "Hij is zoo ... leelik." "Niet waar," zei Riek: "als-ie lacht heit-ie wat 'n mooie tanden." "Al had-ie geen tand in z'n mond, zou-die 'n partij voor je wezen!
Het was nog te vroeg voor de school. Droomerig, de handen in de zakken telkens als de dag ging zonder doel, had-ie uren en uren die 'n
Ze lachen je uit!" Van Eeden natuurlijk ten einde raad, en het slot was dat hij mijn gekleede-jas zoolang aan kreeg. Nu ageerden wij in dien tijd nog tegen "het servetje" en als ik een spreker te pakken kon krijgen, dan stookte ik hem altijd op om niet mee te soupeeren. Maar 't gekke was, dat Van Eeden erg hield van lekker eten en na afloop had-ie zoo'n trek, dat-ie tòch wou gaan.
Tweemaal aan de achterzij van 't huis, waar de buren licht-loos waren, had-ie zich zich snel laten dalen, drijvend op de parachute. Dan weer opwaarts peddelend, proestend van pleizier herstapte hij in de goot naar het dakraam, buiten adem z'n sentaties vertellend: Niettegenstaande hij een nieuwe pen gebruikte, had hij wederom last van haartjes.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek