Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
"Is hij niet gevaccineerd? Maar Trom, dan kan hij niet op school komen. Dan mag ik hem niet aannemen." "Zoo meester, dat is een gekke boel, dat is het. Het zal Griet ook erg spijten, dat zal het." "Ja, het spijt mij ook. Of heeft hij soms de pokken gehad?" "Ja, meester, dat wel, koepokken, en groote ook. Hij had er op elken arm drie, dat had-ie."
Koel keken de grijze oogen van Eleazar en 'n trekking van trots kwam om z'n dunne bloedlooze lippen. Nog vóor Dovid was begonnen te razen, had-ie gevoeld w
Toen Rebecca met 'r emmer kwam, vóór Essie en Mijntje, had-ie gescholen in 't scheemren der kamer. Hij was bang voor 'r oogen, de bloed-opjagende oogen onder de donzing der brauwen. As-ie 'r wèer alleen zag, wat dan? Hij wist 't niet. 't Maakte 'm gejaagd en verlegen.
Toen zij, zij de vrouw die met 'm verhongerde, gister van den beambte der gasfabriek sprak, die elken tweeden Zaterdag van de maand kwam, had-ie noch haar, noch Amélie willen ontrusten met de mathemathische berekening dat elke Zaterdag een Zondag voor schaduw heeft en op Zondag werd geenszins, in geen beschaafd land begraven.
Want toen-ie na 't vlammen-onheil en na de bekoeling der aluminium-latten de twee bóvenste parachutes onderzocht had en in de stangen verkoold bevonden, had-ie de moeite gespaard ook Amélie's onderste vliegmachine te aanschouwen, die in 't felste van 't brandje geweest was. Dit was een wonder. En 'n domheid.
En over-gevoelig, gek, niet na-denkend as je 'n heelen dag had gevast, kreeg je van die helle, waanzinnige oogenblikken, waarin je onstuimige dingen dee, dingen van plotslinge drift en zenuwspanning-op-huilen-af had-ie de deur weer geopend, was hijgend op 'r toegestapt om 'r dorre handen nog eens en nòg eens te zoenen. "Wat is dat wat is dat, Eli nar van 'n jònge?" , had ze gevraagd.
"De kaars is uitgewaaid," sprak ze, half-grienend de welgekende donkerte der kamer doorstappend, en in 'r zenuw-verstrooidheid bestreek ze de heup-plek waar 't doosje lucifers zat, als ze gekleed was. Kobus luisterde niet. Voorzichtig, zonder gepiep of gesteun, had-ie 't raam opgeschoven, 't bovenlijf over de goot gebogen. "Nou?" , vroeg ze.
Vroeg, den volgenden morgen, was-ie naar Juda, die in de Rapenburgerstraat woonde, geloopen. In bed kon-ie 't niet uithouen. Uren en uren had-ie koortsachtig, verhit van bloed, aan wat op 't donker portaal gebeurd was, liggen denken. 'r Was tusschen hem en haar iets ontstaan, 'n geheim geworden, dat 'm verheugde en hinderde. Als-ie de zuiging van 'r lippen, de lenigte van 'r lichaam hervoelde, werd 't rood achter z'n oogleden als-ie d
Kobus werd beschaafd, gepast nijdig. As-ie Chris uit de keuken riep van de vlucht had-ie op 't dak nièts bespeurd dan plapperde dat kuiken de heele familie op straat. En te-deksel, 't liep de spuigaten uit dat 'n bezoeker onverschillig of 't de burgemeester was of 'n ander! als-die niet ontvangen kòn worden, belet in de keuken vroeg.
Tot elf uur 's avonds had-ie in het ruim van het kolenschip gewerkt. Zwart van vuil was-die met z'n kameraden 'n kroeg binnengeloopen. Ze hadden er geborreld tot middernacht. Ze hadden er gelachen, gedold, geschreeuwd, vol drankvroolijkheid. Thuis was-die naast z'n vrouw, die al lang lag te ronken, in bed gekropen. Donker was 't in de kamer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek