Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Nadat wij een vrij steile helling waren afgedaald, hadden we een groote vlakte bereikt, die, zoover ons oog reikte, zich voor ons uitstrekte. Geen boomen, geen huizen. Een vlakte, slechts uit hei bestaande en hier en daar afgewisseld door lage ruwe struiken, die, wanneer de wind er langs streek, een golvende beweging maakten.
"Hij mag ons voor mijn part onder de tafel schilderen, maar hij kan ons toch niet onder de tafel drinken!" Daarna roept hij: "Hei, jongen! Een nieuwe kan zwaren Rijnwijn. Ik moet mij oefenen voor morgen. Mariëtta komt van Brussel over om eer te bewijzen aan mijn drinktalent."
"En hebt gij die misschien al achter je?" "Neen, dat juist niet, maar gij hebt de toekomst voor je, ik slechts het tegenwoordige en dat is maar zoo, zoo!" "Hoe dan?" "Ach niet zoo heel mooi! Maar daar willen we het zwijgen toe doen, men kan toch ook niet alles vertellen," sprak Stipan. "Maar waarom ben je dan nu eigenlijk naar Moskou gekomen? Hei daar! afnemen!"
De koningen der hei, de statige dennen, wier ruischend lied en geurig aroma mij altijd zoo bekoren, bewassen in lange en dichte rijen de zoomen van den heigrond.
"Daar kun je geld mee verdienen." "Hoe zoo?" "Laat hem kijken voor een cent. Ha! ha! ha! ... Waslucifers, heeren! Allemaal goed, vijf centen 'n doos!" De jongen staat op en gaat haastig een paar aankomende heeren te gemoet. "Zeg, jongen! hei! ho! kom eens hier!" roept Dorus den jongen achterna, terwijl hij hem een pakje doosjes toont, dat onder het spreken uit zijn bakje is gevallen.
"Ik dacht, kommandant, dat die arme zielen misschien de gort wel zouden lusten, die wij vanmorgen hebben overgehouden!" "Wel, vraag het dan, kerel! Van mij heb je permissie!" antwoordde hij. "Alstublieft, kommandant," zei ik, liep de loopplank af en haalde de jongens, die op hun sukkeldrafje al een heel eind ver geloopen waren, spoedig in. "Hei, hei!" riep ik.
"Ik moet aan wal zijn," zeide Deodaat: "maar wie zijt gij, die mij zoo ongevraagd raad komt geven?" "Kent gij Feiko niet meer?" hernam de Fries: "gij hebt mij eens het leven gered en ik wil het u op mijn beurt doen." "Welnu!" zeide Deodaat: "ik dank u! en ik zal met uwe boot aan wal gaan." "In Gods naam dan!" zeide Feiko: "maar laat niet blijken, dat gij mij kent. Hei, ho!
En toen had ze er ook over gedacht, wat zij alles wel ondervonden zou hebben, als al die hei weer bloeide en wat ze dan wel niet allemaal met vrouw Rikkers zou te bepraten hebben zij hadden het nu samen altijd al zoo druk!
De vreugderoep is de bevoorrechte gevoelsuitdrukking in den bloeitijd des levens, is verklanking van liefde en lust; men denke slechts aan refreinen als: Hei 't was in de Mei, Mei, Mei, Hei 't was in de Mei. De smartroep handhaaft zich voornamelijk bij de lijkklacht. Maar het arbeidslied bovenal wijst op de ontwikkeling van de volkslyriek uit de gevoelstonen.
De landman slaapt; het rundvee staat te lodderoogen in de schaduw van wilg en hagedoorn; de schapen op de hei hebben den zoom van het dennenbosch gezocht waar hun herder met opgetrokken knieën achterover op den grond ligt, en Philax nevens hem met de amechtige tong uit den ruigen bek. Alles zwijgt. Geen vogel doet er zijn lied schallen of tjilpt op bescheiden toon; geen blaadje is er dat ritselt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek