Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
"Verwijder u, verlaat mij!" gebood de jonkvrouw op ontzagwekkenden toon. "Ja, ik zal mij verwijderen!" gromde Disdir, uitzinnig van spijt. "Ik weet wel wie het is die mij belet in uw hart de minste plaats te vinden, omdat hij het geheel vervult. Robrecht Snelhoge, niet waar? Hij is een Erembald, hij is machtig, rijk als een vorst; en de hoop dat gij nevens hem zult schitteren...."
Men wist nu dat de zaak er ernstiger uitzag dan men eerst gedacht had. "Waarom kunnen ze me niet met rust laten?" gromde de jonge Caddles. "Ik moèt eten. Waarom late' ze me niet met rust?" Hij zat daar met een gezicht, dat steeds donkerder werd, bijtend op zijn knokkels en op Londen neerziend.
Hij maakte rechts-omkeert en wilde gaan. »Wacht, Ros, ik ga met je mee," zei Jakob, »ik zal me zelf in arrest begeven; wachtmeester Vermaat, tot ziens!" »Dat zal ik je beiden inpeperen!" gromde Reinier, bleek van wraakzucht. Maar tot zijn spijt werd hij reeds den volgenden morgen naar een nog onvolledig regiment overgeplaatst. Achtste Hoofdstuk. De opmarsch.
Terwijl, naar boven en rondom een gegons gromde, een opgewonden zwerm van geluidjes, zacht komend in de ooren na wilde stormen van klanken, een dof herkauwend gemompel van een uitblazende massa; en de venters schreeuwden opnieuw, water vergietend voor de dorstigen, en oranjeappelen klommen in de lucht, met parabolen rijzend en dalend.
Terwijl wiesch Jan zich de voeten, geleund tegen den kalkmuur, wrijvend met vuilige vingers over het horrelvoetje, vleeschklomp die zwaar leek te hangen aan 't broos, mager been. De schoenmaker, weer terug in het geluw gestraal van den deurpost, dat traag zich verwijdde en licht-vlakking gaf op 't bijtend gegroef der oude poortsteenen, gromde mistroostig.
Toen begon de onrust der moeder te groeien met den dag en de stem des gewetens werd in haar luide, wanneer zij aan de woorden terug dacht van den grijzen herder, die sedert den voet niet meer over hun drempel gezet had. "Ga eens naar den pastoor, vroeg zijne moeder. Hij wilde zoo graag dat je eens kwam." "Daar heb ik niets verloren," gromde Willem terug, en ging zijn gang.
Ik ken uw afkomst, mijnheer Van der Hoogen, weinig strookende met de airs, die gij u geeft; ik ken uw vroeger gedrag, uw gedrag in deze plaats; ook uw gedrag als ambtenaar, en uwe nieuwste machinatiën om personen te verwijderen, die u in den weg staan. Neem u in acht!" "Gij wilt mij ongelukkig maken," gromde de heer Van der Hoogen tusschen de tanden.
Elke klepelslag gromde 't schandaal heftiger in de gemoederen, dee de brandblusschers langer napraten. Je zou zoo 't raam uitvliegen om den kippigen vent, die nog wel 'n uur an 't touw zou trekken, te waarschuwen. Heel kort had-ie den inval om den burgemeester telephonisch op te schellen. Hij zou z'n praatje wel maken, brutaal liegen dat ze hier of daar waren geweest. Jawel!
"Men voere dan mijn lijk naar de gevangenis!" gromde hij, terwijl zijne oogen zoo bloedig werden en zoo dreigend vlamden dat elkeen aarzelde om hem te naderen. Terwijl de kastelein Arnulf poogde te bedaren, was Robrecht Sneloghe te midden der Kerels geloopen en verkreeg van hen door vriendelijke woorden en gebeden dat zij zich nog stilhielden.
En hoe iemand er ooit op zou kunnen verlieven?... Nee.... nee.... onmogelijk.... Maar hij was aldoor onrustig. Na 't eten liep hij al weer uit, tot teleurstelling van oom en tante. "Ik kom gauw terug," zei hij, "nog even een luchtje scheppen!" Oom gromde wat van ochtend, middag en avond wandelen en tante keek ontevreden, maar hij stoorde zich er niet aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek