Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Ja, 't was Ritters Hans die reeds een klein halfuur "in 't haam had gehangen" om de tjalk te vervoeren, maar nóg eens: Geurt zag den smeekenden blik niet die de arme, waarop hij gezeten was, gedurig ter zijde wierp. Hij dacht aan Grietje, en verheugde zich dat hij haar wat suiker en vleesch zou kunnen bezorgen, maar voelde het niet, hoe Hans gedurig in de knieën knikte.
Hij kwam dus terug, schelde nog eens aan, om een en ander aan de meid te bewaren te geven; maar Grietje was waarschijnlijk alweer bij haar vriendin, en de heer Bruis zag zich genoodzaakt, op dien brandendheeten vrijdagachtermiddag, zijn overjas en valies zelf te torsen, met het stellig voornemen om, zoo hij ooit zoo ver komen mocht van Dr. Deluw te zien, zich bij hem over zijn meid te beklagen.
Ze vond dat die "Grietje" nogal grappige dingen zeide en zij zag er op dit oogenblik nog niet erg tegen op om voor dienstmeisje te spelen. Het zou wel gaan, dacht ze; het leek haar niet heel moeielijk. Als zij de meisjes maar eerst wat beter kende, zou ze zich wel gauw wat meer met haar op haar gemak voelen. Den volgenden ochtend gaf mevrouw d'Ablong haar werkelijk verlof om even uit te gaan.
En, schoone evenredigheid tusschen middel en doel! de burgerknaap, die aan hem verpligt is, dat hij zijn Maartje of zijn Grietje heeft kunnen huwen, dat hij een klein ambtje, een' post bij den gouverneur of op het stadhuis heeft gekregen, hij is hem zijn leven lang dankbaar en vereert hem niet zelden als een' vader.
Zoo ik niets van u verneem houde ik de zaak voor afgedaan, anders een regel antwoord aan haar, die zich hoogachtend noemt, Mijnheer de Courantier of Redacteur, Uw Dw. Dienaresse, GRIETJE SLUIMER, geb. Arnhem, 30 April 1856. P. S. We wonen bij Sliedrecht op de Varkesmarkt. Mijn Heer de Redactie!
Slimme Hans was er ook; die danste natuurlijk met zijn Grietje; maar hoeveel keer hij haar wel bij ongeluk op de teenen trapte, weet ik niet. En wat was dat toch wel voor een rolronden jongen: die kon zich maar even omdraaien van dikte! Wacht eens, nu was hij vlak bij. "Smulhans!" riep Frits, en hij klapte van plezier in handen. Maar met wie danste het levende tonnetje toch?
Ja mijnheer de courantier of redacteur, ze hadden er niet veel plezier in, die azers, dat aan Grietje de linnenmeid, Aaltje de keukenmeid en Koendert den huisknecht wij met z'n drieën waren blijvers geweest, de andere booien trekvogels een lijfrente van vijfhonderd gulden vermaakt was.
De gierige Jaap Jolles van K. en zijn zuster Grietje waren de eenige erfgenamen. Alle meubels en andere roerende goederen, die Heintje Harmsen hadden toebehoord, waren genommerd.
"Wat te doen?" herhaalt Smit: "te beginnen met deur en vensters open te zetten, een goed gelaat te toonen, en dat rapalje met goede woorden te paaien tot er ontzet komt." "Den boel openzetten!" roept Grietje met verbazing uit: "maar dan zullen zij binnenkomen en ons plunderen."
„En nou verder. Hoe heet jij?” „Ikke? Grietje Bruin!” De politieman noteert dien naam, en als de werkster dat ziet, vraagt zij angstig: „Ik kan d’r toch geen kwaad bij?” „Neen! ga gerust je gang; ik schrijf alleen je naam op voor ’t proces-verbaal.” „’k Weet van die dinge niet af, want ’k bin ’n fatsoenlijke vrouw, ziet uwee, en ik zal met ’n woord van waarachtigheid getuige wat ’k gezien heb.”
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek