Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
Reizigers stijgen in, andere stappen uit, een fluitje gilt en het gevaarte rijdt verder, terwijl de sluitboomen weer worden opgehaald. Langzaam schrijd ik over de rails, kijk den wegstoomenden trein nog even na, stijg op mijn rijwiel en begin te trappen. Maar,... het lijkt wel of ik niet vooruit kan!
De stoomfluit gilt: wij stoomen naar den columbiaanschen oever. De lucht is betrokken; er broeit een onweer; het is bladstil en ondragelijk heet. Volgens een aanplakbiljet aan boord van de boot, kan men hier plaatskaartjes nemen voor den spoorweg naar Barranquilla: van welke gelegenheid wij ons haasten gebruik te maken.
"Houd hem vast!" roept hij den tuinman toe, die het geval heeft gezien en, ijlings toegeschoten, den bultenaar stevig bij den arm neemt en heen en weer schudt. "Laat me los!" gilt de knaap, terwijl hij vruchteloos zich aan de handen van den tuinman poogt te ontwringen.
Vlugger dan men van den manke zou verwacht hebben, is ook deze ten troon gestegen en zegt, met de leidsels in de hand, tot zijn collega: „Daar komt ie; als er nou maar volk genoeg is.” Nogmaals gilt de stoomfluit naderbij; dan nog eens lang en schril; de trein stoomt binnen. Een oogenblik later komt bij, om en in het station, alles in beweging.
Met doodschrik ziet zy uit Naar 't vreeselijk uur dat haar den gordelriem ontsluit, En moeder maken moet, om met een kroost te sneven, Aan wie geen vader ooit den vaderkus zal geven, En dat ze aan 't daglicht moet verbergen met zich-zelv'. Zy heft de handen naar 't vergraauwend blaauw gewelf, Waar reeds de morgenkim 't gestarnt' schijnt op te jagen, En gilt haar wanhoop uit, en heeft geen' moed tot klagen!
Zoo is een gil van verzet op ieders lippen, als hij gewelddadig aangerand of door schrik vervaard wordt. En zoo krijt en kreunt en gilt en schreeuwt ook het dier, als het geslagen wordt of pijn voelt. En als zich straks bij dien kreet het verzet van den weerstand voegt en het getergde dier op zijn plager aanvalt, dan is dat geschreeuw en die woede éen.
Hy weet juist te berekenen waar en hoeveel hy de hollende paarden moet inhouden, om na vliegend dalen van een berghelling, ginds aan dien hoek ... Myn God, de weg is ... weg! We gaan in een afgrond, gilt de onervaren reiziger, daar is geen weg ... daar is de diepte! Ja, zoo schynt het.
»Als ik het aangezicht van mijn kind in vrede mag aanschouwen aan deze zijde van het graf dan Jack Williams!" zegt Reinard Jansen op langzamen, ernstigen toon, »dan zal het u vergeven zijn!" »En anders?" gilt de stervende »en anders?" Doch Reinard Jansen hoort die woorden niet meer; in één sprong is hij buiten, en hij springt in het zaâl.
Kan het je iets schelen? vroeg hij, geheel en al verloren in zijn geluk. Niets! antwoordde zij zeer kalm, haar blond hoofdje onder den grooten hoed vol veldbloemen schuddend, terwijl een spotziek trekje om haar lippen speelde. Wij lachen ze achter hun rug uit. Wie gilt daar zoo? Etienne natuurlijk! sprak Georges.
De weduw van Stavoren, Wordt niet teleurgesteld. 'k Bracht tarwe naar uw zin, Al edelst wat wij vonden, Aan stuurboord kwam het in, Zooveel wij laden konden. Hoe gilt zij dol van zinnen, Hoe, tarwe? lage guit! Bracht gij ze aan stuurboord binnen, Zoo werp ze aan bakboord uit. Helaas, het kostlijk graan Werd in den vloed geworpen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek