Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
Ongelukkig is het bladstil; de zonnestralen vallen loodrecht op ons neder. Al de Kanaks zijn bezig met roeien; zij zijn aan dien arbeid gewoon, en dank aan hunne stevige vuisten, gaan wij vlug vooruit. In mijne hoedanigheid van zeeman, wordt mij het roer toevertrouwd; ik stuur zoo dicht mogelijk langs de Vaudreuil, die op het water ingedommeld schijnt.
Daar vertoonde zich eensklaps aan den gezichteinder donkere wolken, die al hooger en hooger kwamen. 'T werd bladstil en de groote zee leek meer op eenen gladden spiegel dan op een stormachtig bewogen waterplas. De rooverkapitein zag het onweder nader komen en scheen er niet veel vrede meê te hebben, daar hij wel begreep, dat het oude schip niet veel weerstand zou kunnen bieden.
Het was reeds avond toen ik door eene smalle kastanjelaan het meer naderde, om bij eene buiging van den weg de zon heerlijk boven het meer te zien ondergaan, met eene vreemde maar allerprachtigste weêrspiegeling in het water. De watervlakte was bladstil, maar in de verte voorbijvarende stoombooten veroorzaakten eene lichte deining, die het zonnebeeld op allervreemdste wijze onderbrak.
Napels is eene grieksche kolonie, en elke nieuwe ervaring doet ons steeds beter begrijpen, hoe machtigen invloed het landschap en het klimaat uitoefenen op den smaak en den geest van een volk. "Omstreeks acht uur was het bladstil geworden. De hemel scheen van lapis-lazuli.
De stoomfluit gilt: wij stoomen naar den columbiaanschen oever. De lucht is betrokken; er broeit een onweer; het is bladstil en ondragelijk heet. Volgens een aanplakbiljet aan boord van de boot, kan men hier plaatskaartjes nemen voor den spoorweg naar Barranquilla: van welke gelegenheid wij ons haasten gebruik te maken.
De hellingen der bergen aan weêrszijden waren met berken begroeid; van tijd tot tijd schitterden de zilveren stammen door het groen heen, als de zon er juist langs gleed; de kammen der bergen waren met donkere pijnbosschen getooid. Het was matig warm en bladstil, en de gladde watervlakte weêrspiegelde alles helder en klaar.
Geen levend wezen behalve eenige kleine korte hagedissen van de zelfde kleur als de grond, zoodat ze daarvan bijna niet waren te onderscheiden. Eentonig kropen de uren voorbij. Hoe later het werd, hoe meer de warmte in hevigheid toenam. Het was bladstil; met wellust ademden wij den koelen luchtstroom in, veroorzaakt door den snellen gang van de auto.
Eensklaps liet toen de spin haar steunpunt op den paal los, en was spoedig uit het oog verdwenen. Het was heet en schijnbaar bladstil; maar onder zulke omstandigheden kan de lucht nooit zoo rustig zijn, dat zij een zoo fijnen wimpel als een spinragdraad niet in beweging brengt.
Daar verlichtte eensklaps, voor een oogenblik, een flikkerende lichtstraal het donker geboomte. Een tweede volgde, iets heller daarna een derde. Toen werd er een zacht gesuis door het woud gehoord en een nauw merkbaar tochtje verkoelde de wangen der sidderende knapen, die zich verbeeldden, dat de Geest van den Nacht hun was voorbijgegaan. Daarop werd het weder bladstil.
’t Was bladstil, en een lauwe loomheid lag En woog op beemd en dorre wei, die dorstten; Zwaar zeeg, en zonder licht, een vale dag Uit wolken, die gezwollen onweer torsten. Toen is het zwijgend zwerk uiteengeborsten, En knetterende donders, slag op slag, Verrommelden en gromden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek