Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 september 2025
Aan de klamme, kille natheid van 't kussen voelde zij hoezeer zij had geschreid; en meteen voelde zij hoe somber-ongelukkig zij toch wezen moest om zoo te schreien, zelfs in haar droom, zelfs in haar slaap. Zij opende flauwtjes haar droevige oogen en zag een vage schemerklaarte achter de neergelaten gordijnen. Werd het reeds dag of was dat nog het vale licht van enkele straatlantarens?
De leermeesters der dramatische kunst gaan zeer terecht van dit beginsel uit: Laat de toeschouwers lachen of schreien, indien gij niet wilt dat zij gapen. Indien dit de grondslag is van alle tooneelpoëzie, dan verdient De Roovers van het Zwarte woud ook in dit opzicht ten volle den naam van meesterstuk. Er worden tranen in gelachen en er wordt in geschreid ook al met heete tranen.
Zoo stond ik daar, een kind van even 12 jaar, alleen tegenover eene vijandelijke macht. Ook toen had God mij niet verlaten. Hij hielp mij dien moeilijken tijd doorkomen. Bittere, bittere tranen werden door ons kinderen geschreid. Weet je wie altijd een vriend van ons is geweest? onze hulp en bijstand? Kartono, maar hij was meestentijds niet thuis, zat op Semarang.
Een geheim, dat moet ontraadseld worden. De eerste woorden van den onbekende. Twaalf jaar op het eiland. Bekentenissen. De verdwijning. Vertrouwen van Cyrus Smith. De molen. Het eerste brood. Een opoffering. De eerlijke handen. Ja, de rampzalige had geschreid!
»Mijn lieve, dappre jongens,« sprak Lara diep bedroefd. »Hoe vreeslijk wordt uw vader op dezen dag beproefd; De zeven liefste knapen, die Spanje ooit bracht voort Zijn door die laffe handen verraderlijk vermoord.« Zacht streelde hij de hoofden, ze kussend keer op keer, En op de blonde lokken vielen zijn tranen neer; Hij sloot hun doode oogen met sidderende hand, Kuste de bleeke lippen, door droefheid overmand. »Waart gij naast mij gevallen in glorierijken strijd, Uw vader had geen tranen van zwakheid dan geschreid.
De man begroef haar onder den amandelboom en hij weende zoo zeer; een poos, toen werd het wat minder; en toen hij nog wat geschreid had hield het op, en nog een tijd, toen nam hij weêr een vrouw. De tweede vrouw kreeg een dochter; maar het kind van de eerste vrouw was een zoontje, en hij was zoo rood als bloed, zoo wit als sneeuw.
Marie stond aan hare deur en luisterde naar het bange snikken daar binnen. "Mijn God," fluisterde zij, "ik had wel goed gezien; zij heeft hem lief, dien Army; mocht ik haar nog tijdig genoeg gewaarschuwd hebben! Beter nu geschreid, dan later. Arm kind! ja zulk een eerste liefde maakt immers zoo gelukkig "
Een groot jaar is er sedert verstreken, een jaar vòl rijk leven, waarin ik had hóóg gejubeld en bitter geschreid, waarin ik had geleefd oogenblikken van 't zaligste, hoogste genieten, en ook uren van wanhoop en vertwijfeling, van onduldbare ellende, uren van hellepijnen, van brandend lijden, ik heb geleefd! dat ééne jaar meer dan al de 21 voorgaande tezamen! en tòch nog steeds even helder en frisch staat de dag me voor den geest, als waren er slechts minuutjes over heengegaan, en niet 365 X 24 uren!
Helgi antwoordde dat hij niet kon rusten wegens haar smart, en zeide dat voor elken traan, dien zij geschreid had, een druppel bloed moest vloeien. Gij weent, goudglanzende! Wreede tranen, Zonlichte dochter van 't zuid! Eer gij slapen gaat; Elk valt bloedig Op 's prinsen borst, Nat, koud, pijnend, Van droefenis zwaar. Saemunds Edda.
Snikken, zwaar, schor en luid, deden den stoel beven, en groote tranen vielen tusschen zijne vingers op den grond zulke tranen, Mijnheer, als gij hebt laten vallen op de doodkist, waarin uw eerstgeboren zoon lag; zulke tranen, Mevrouw, als gij geschreid hebt bij het benauwde krijten van uw stervend kind.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek