United States or Tuvalu ? Vote for the TOP Country of the Week !
Guarinos fluisterde iets in het oor van het oude paard, en het herkende de stem van zijn meester. Zacht streelde hij het oude ros, licht sprong hij in het zaâl, En reed, tot waar Marlote zat, in vorstelijke praal. Maar schamper lachte toen de Moor: »Heer Ridder, wees gegroet! Rijd naar uw doel, gij dappre held, en toon ons nu uw moed!«
Maar verliefd en met bewondrende oogen, Staarden al de meisjens op den dappre, Die zoo heerlijk uitstak boven de andren, Als een hooge pijnboom boven struiken, De oogen schittrend met den glans der starren, En het voorhoofd wolkloos als de hemel, En de lokken golvende om zijn schouders, Als een stroomval in de zonnestralen!
Hy andwoordt: "Hoe! ik u ter dood geleiden! Den arend van 't gebergt' uw spieren af doen weiden En drenken met uw bloed? Gelooft gy 't, dappre schaar? Dat bloed is my te dier, dit viel mijn hart te zwaar! Hoe!
Het Leger, diep verslagen, Schudt als een korenoogst, waardoor de stormen jagen; Breekt ordning en gelid, omvangt hem in een ring, En roept: "Blijf dappre Held! gebied aan onzen kring! Aanvaard dit wapen, dat Argostans handen zwaaiden, Wanneer zy 't oorlogsveld met lijken overzaaiden! 't Behoort u. Kaïns heil hangt aan uw dappren arm: Wy allen, wy vergaan, ten zij hy ons bescherm'. Gebied!"
Reeds honderd zijn bezweken, En, door zijn dappre vuist op 't aardrijk uitgestrekt, Ten wal geworden die hem 't halve lichaam dekt: Nog twintig om hem heen, van de eersten in 't bespringen, Zijn thands die leeuwen niet, die hem naar 't leven dingen, Maar aangevallenen, wiet arm zich 't lijf verweert In slagen op zijn knots al splintrend afgekeerd, En deinzen; als een schicht ten peesboge afgedreven, Hem treft, en onverhoeds een eind maakt aan zijn leven.
Van Vega, Sierra en Xenil, van vlakten en uit 't woud, Met helm en met kuras van staal en van gedreven goud. Acht dappre ridders uit het land houden zich nu bereid, Wanneer de woeste stieren dan, aanstormen tot den strijd; Maar vóór de zon ten middag stijgt, ligt elke Moorsche held Reeds in het zand, want door den stier werd hij terneer geveld.
Men zou honderden van die voorbeelden kunnen aanhalen; ze grepen overal plaats. Het vuur der vaderlandsliefde verteerde allen haat en bitterheid, en schouder aan schouder trokken de Boeren op in het gelid ! voor vrijheid en recht ! »Halt!" roept de dappre Kommandant: »Stijg af! 't Geweer ter hand! Wij strijden heden voor 't recht Van 't dierbaar Vaderland!" Gij vraagt: »Wie is die ruiterstoet?"
»Mijn lieve, dappre jongens,« sprak Lara diep bedroefd. »Hoe vreeslijk wordt uw vader op dezen dag beproefd; De zeven liefste knapen, die Spanje ooit bracht voort Zijn door die laffe handen verraderlijk vermoord.« Zacht streelde hij de hoofden, ze kussend keer op keer, En op de blonde lokken vielen zijn tranen neer; Hij sloot hun doode oogen met sidderende hand, Kuste de bleeke lippen, door droefheid overmand. »Waart gij naast mij gevallen in glorierijken strijd, Uw vader had geen tranen van zwakheid dan geschreid.