Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 september 2025
"Maar, m'n jongen, je bent nog niet beter en je dorp ligt ver weg: je komt er niet vóór middernacht." "Dat is niets, meneer! Mijn moeder en mijn broertje moeten erg bedroefd wezen: alle jaren vieren we dit feest samen...verleden jaar hebben we met ons drieën een heele visch opgegeten... Moeder moet zeker geschreid hebben, toen ze me zocht." "Je komt niet levend in 't dorp, jongen!
Daar is zeker menige zucht uit den beklemden boezem opgerezen, wellicht menige traan geschreid bij de gedachte aan de jammerlijke verdeeldheid der kerk, aan de dreigende teekenen des tijds, aan het geweldig voortdringen van den islam, door het christelijk Europa, in werkelooze en machtelooze verbazing, aangezien.
Marie was een tijd lang stil, zéér stil geworden, toen korzelig van humeur en prikkelbaar; daarna was een soort van zwaarmoedigheid gekomen, en toen ook die eindelijk was voorbijgegaan, had zij zich zelve weten wijs te maken, dat ze er eigenlijk niets meer om gaf, dat ’t zóó was en niet anders, en dat ’t wel zoo verkieslijk was. Maar toch had ze telkens in stilte geschreid, als zij tegenover haar venster de timmermansvrouw op den drempel van haar woning zag staan, met een dikken jongen, met roode koonen en zijdeachtig krullend haar en groote blauwe oogen, op den arm. Zij hield zich echter groot voor Frits; hij had zich immers
"Ik zal naar mijn geliefde Kings trekken, hoewel ik veel liever thuis zou blijven, om hier allerlei kleinigheden te doen," zuchtte Meta, wenschende dat ze haar oogen niet zoo rood geschreid had. "Dat is niet noodig; Bets en ik kunnen heel goed huishouden," zei Amy, met een gewichtig air.
't Was goed dat er zich te midden van al die weenenden en verslagenen, toch één enkele bevond die sedert dokters komst, nog om een andere reden tranen heeft geschreid. Dat was Hanna, de frissche blonde boerenmeid met haar goeden aard en helderblauwe oogen. Neen, ze heeft het bijna niet kunnen aanhooren dat die lompe Geurtsen, dien besten man zoo onheusch en onrechtvaardig bejegende.
In de achterkamer hoorde ik ze giegelen met mekaar; dat deed me zeer, maar toen ik m'n tweede dochter, Sophie, schamper hoorde zeggen: "Wat 'n zanik had ie de worst maar liever meegebracht" toen, meneer! was m'n lijdensbeker te vol, toen heb ik geschreid, bitter en lang! Niemand troostte me alleen Karel, die stumperd, was hartelijk voor z'n vader en die jongen noemen anderen nu: onwijs!
JULIA. Bijna zoo goed als ik mijzelven ken; 'k Verzeker u, bij 't denken aan haar leed, Heb ik wel honderdmaal om haar geschreid. SILVIA. Zij weet dus, dat haar Proteus trouwloos werd? JULIA. Ik denk van ja, en dat zij daarom treurt. SILVIA. En is zij niet zeer schoon? JULIA. Zij was veel schooner, jonkvrouw, dan zij is.
"Kom eens hier," zei ze, "dan zal ik je al de keeren betaald zetten, dat je den melkstoel onder je moeder hebt weggerukt, en al de keeren, dat je haar over je beenen hebt laten vallen, als zij met den melkemmer aankwam, en al die tranen, die ze hier om jou heeft geschreid."
Hy is bleek als de dood, zyn oogen puilen uit, en zyn wangen staan hol. Zyn houding is gebogen, schoon hy nog jonger is dan ik. Ook zy was zeer armoedig gekleed, en ze scheen weer geschreid te hebben. Nu, ik had terstond bemerkt dat zy ontevreden van natuur is, want ik behoef iemand maar eenmaal te zien om hem te beoordeelen. Dat komt van de ondervinding.
En als eens al de tranen waren vergaderd, die om die zee van bloed zijn geschreid, ze zouden een oceaan vormen van bruischend wee! En als eens al die gebroken harten waren geteld, welke die tranen hadden gestort, hun getal zou zijn als het getal der sterren, die zoo kalm en vriendelijk hun eeuwige banen beschrijven boven dit oord van zonde, jammer en ellende, dat aarde heet....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek