United States or Vatican City ? Vote for the TOP Country of the Week !
Van dichtbij en uit de verte klonk het geschreeuw der strijdenden, de luide toeroep der aanvoerders, het gekerm en gekreun der gewonden en stervenden.
De oude dame viel in een stoel neder, begon te lachen, toen te schreien, eindelijk beide te gelijk. Dat bracht haar tot zichzelve en zij zeide: "O, Tom, wat een poets heb je me gebakken! Wil je eens gauw met die malligheid ophouden en je bed uitstappen!" Het gekreun hield op en de pijn verdween.
De vrouw maakte een snelle achterwaartsche beweging en het scheen alsof zij een kleed over den kermende geworpen had, want, doffer en nauwelijks hoorbaar werd thans het klagend gekreun, dat trouwens telkens meer en meer door het akelig gefluit van den feller opstekenden stormwind verdoofd werd. "De d..... mag weten waar wij zijn!" riep Casper, terugkomende: "ik zie den zijweg niet.
Een zacht, schoon bedwongen gekreun riep hem bij den gewonde terug, nadat zijn dienaar zich verwijderd had. Heer! sprak fluisterend gene, ik heb nog maar enkele oogenblikken te leven.... Maar verleen mij nog ééne gunst na de vele, die ik van u genoot!... Zeg mij, dat gij mij vergeeft! Ik vergeef u, arme man! antwoordde Gaurapada; ik weet het nu, dat gij een werktuig waart en niets anders.
En het was als een berg van puin, een berg, die steeds wolkte van witte asch en gekreun klonk nu duidelijker van slachtoffers, levend nog maar verbrijzeld, half verstikt onder de puinhoopen. Mijn caterva!
Betsy huiverde in haar peignoir; zij wilde denken, maar zij vermocht het niet te doen, want telkens doemde het feit in haar op, dat Eline Otto geschreven had... De tijd kroop langzaam voorbij, en Betsy hoorde het één uur, hoorde het halftwee slaan in de keuken, onder Eline's slaapkamer... Toen stierf het gekreun achter het roode gordijn weg ... Betsy stond op, en zag er even achter; het scheen dat Eline sliep, zij lag roerloos met gesloten oogen... Langzaam en voorzichtig verliet Betsy de kamer.
Don Quichot antwoordde alleen met een nieuw dof gekreun, waardoor de ezeldrijver zoo boos werd, dat hij opsprong en den armen lijder zulk een duchtigen vuistslag op zijne dorre kinnebakken gaf, dat het bloed hem terstond uit den mond liep. Hiermede nog niet tevreden, stapte hij op zijn mager lichaam, trappelde daar met de voeten op, en deed hem al de ribben in het lijf kraken.
Stap voor stap klom ik en daalde ik. Plotseling, door de luchten, klonken mij toe bekende kreten, bekend gekreun.
Zij spiedden dus beiden een weinig baloorig uit of geen torens tusschen de boomen uit staken, maar het scheen wel, dat eindeloos het foreest zich strekte.... Tot zij plotseling hoorden kreunen en kermen. Het Aventuur! zeide Lancelot en hief den vinger aandachtig op. Het Aventuur! herhaalde Gwinebant. Het gekerm, het gekreun naderde aan.
Uit de breede borst van den Kaffer kwam iets als een dof, smartelijk gekreun wie kon dit vreeselijk raadsel ontwarren? »Ik zag uw witte jas, Baas uw bruinen hoed zelfs de hanenveer op uw hoed kon ik onderscheiden " »Wat?" schreeuwde Frits Jansen. Hij greep den Kaffer bij den schouder en schudde hem in onbeschrijfelijke opwinding: »Wat wat?