Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Ik zeg je dat dat een groote leugen is; jou Neeltje kan net zoogoed als mijn Jans zijn, en ik ken er wel drie bij ons op 't hofje die ik met pleizier gemorgen en g'n avond zeg, maar Teun van Van E. is een slons, en zoo zijn er meer, en zeg ik: dan is er armoe en averij, al verdienden ze achttien gulden in plaats van negen. En van den drank gesproken.
Als Pallieter hen zag, verblijdde hij zich uitermate en riep, hoog zijne armen zwaaiend: "Hé manne, lot elle kaffe staan, hier is verschen bock en as g'n koem geft, meugde ellen buik vol drinke!" Seffens kwamen zij afgeloopen, elk met hun koffiekom en wrongen om 't dichtst bij 't tonneken te staan.
A. Neeë, man, ze zulle de wege dan zo nie kapot rije: de breeë wiele snijen er zo nie deur, en te zomer zal den weg zo schoan zen azne dörsvloer. B. Nou, dan zulle ze toch mear mötte paniere as ze tegenworrig doen. A. Neeë, jonge, davvur hoeve ze niks mear te paniere, want d'n weg zal uit zen aaige goed blijve, omdat er dan g'n gaote en kuile mar zulle gemakt worre.
"Neen, dank oe," zei Doortje, die 'en kleur kreeg: "Ze zouwe al oarig in 't darp kieken, as ze mien met ou zoage loopen. Ik weet den weg best; ik dank oe." "Dat is niet vriendelijk," hernam Alfred: "ik wilde je van dienst wezen; ik zal...." maar zich bedenkende, besloot hij: "Enfin, wanneer je 't niet wilt 't zij zoo." "Nou, 'k goai moar," zei Doortje opstaande: "G'n oavend mienheer jonker."
"Wâblief?" zei Kresel. "k Heb moar een kertierke de tied," zei Gijs "en dus mo'k oe g'n dag zeggen; sloap wel!" "Moar jong," zei Mijntje, die wezenlijk beduusd was geworden, "ie noar de karmis! en 't mot 'r zoo schuins heergoan, zooas Jan Peter wel het gezeid."
"Je gaat dus alleen?" sprak Alfred weder. Doortje knikte. "Tot weerzien dan, knappe meid," en Doortje, die de kamer al uit was, zei nóg eens: "G'n oavend," en verdween door de nog openstaande huisdeur. De hangklok in de keukenkamer had al tien geslagen toen Doortje eindelijk, vermoeid van het driftige loopen, te huis kwam.
En as ge da mar doet, dan zulde g'n gaote rije, en dan zulde 't mee breeë raoje langer volhouë as mee smalle.
Moar weetje.... niet zeggen dat ik 't gebrocht heb." Griet keek onneuzel. "Begriep ie 't niet?" zei Santje. Begriepen! Griet begreep 'r niks van; moar verstoan had ze 't best. Ze zou 't bezurgen. "G'n oavend, Griet," zei Santje. "Nacht soam!" zei de deerne, moar begreep 'r niks van. Niks!! had die lillekerd in Dorus zenie?
"Nou dan!" zei Arie, die wel niet gaarne alleen, maar toch liever uit de onzekerheid was. Doortje verwisselde de klompen voor een paar schoenen; zette 'en schoone muts op, en, na een: "G'n oavend" tot den ouden Arie, liep zij het bogaardpad, over den vonder, door de klapweide, langs den hollen wilg, en zoo verder tot aan het fraaie landhuis van den baron Van Sommer. De schel ging over.
De Zuid-Afrikaansche boeren van Hollandsche afkomst bootsen het eigenaardige geschreeuw van de jonge dieren na door de woorden "Nonja, g'n avond!" en beweren door dit geluid dikwijls in de waan gebracht te zijn, dat zij in hun taal aangesproken werden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek