Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
De knecht antwoordde: "Het is een brief, dien de heeren van straks mij voor de dames hebben gegeven." "Waarom hebt ge hem niet dadelijk gebracht?" "Wijl de heeren bevolen hadden hem eerst na verloop van een uur aan de dames te geven," antwoordde de knecht. Favourite rukte het papier den jongen uit de handen. Het was inderdaad een brief. Er is geen adres op.
Gij, zei Favourite tot haar, gij ziet er altijd uit, alsof ge heel wat zijt! Dat zijn ware vreugden! Deze wandelingen van gelukkige paren zijn machtige eischen aan het leven en aan de natuur, en lokken overal liefkoozingen en licht uit. Er was eens een fee die weiden en boomen schiep, in 't bijzonder voor minnenden.
Voltooien wij onze studie in de rechten met dwaasheden en maaltijden... Kom, Fantine, laat mij u kussen." Maar hij vergiste zich en kuste Favourite. "Men dineert beter bij Edon dan bij Bombarda," riep Zephine. "Ik geef aan Bombarda de voorkeur boven Edon," verklaarde Blachevelle. "'t Is er prachtiger, 't is er meer Oostersch. Zie slechts de benedenzaal. Er zijn spiegels in de wanden."
"Ik heb liever dat mijn bord een spiegel is," zei Favourite. Blachevelle ging voort: "Zie de messen. De heften zijn van zilver bij Bombarda, en van been bij Edon. Zilver is toch meer waard dan been." "Behalve voor hen, die een zilveren kin hebben," merkte Tholomyès op. Op dat oogenblik hield hij zijn blik op den dom der Invaliden gericht, welke uit de vensters van Bombarda zichtbaar was.
Het Parijs van 1862 is een stad, die geheel Frankrijk tot buitenwijken heeft. De vier paren begingen zorgvuldig al de landelijke dwaasheden die destijds mogelijk waren. 't Was in den vacantietijd, en een warme heldere zomerdag. De oude, Favourite, de eenige die kon schrijven, had uit naam van alle vier aan Tholomyès geschreven: "C'est une bonne heure de sortir de bonheur."
Favourite klapte bij hun vertrek in de handen en zeide: "'t Begint prettig." "Blijft niet te lang weg," lispte Fantine. "Wij wachten u." Toen de meisjes alleen waren, gingen zij twee aan twee, op de ellebogen geleund, voor de ramen staan, en praatten van het eene raam tot het andere met elkander.
Gij verdient eigenlijk het patent der eerste schoone vrouw. O, Favourite, nu zal ik u minder gemeenzaam behandelen, want ik ga van de poëzie tot het proza over. Gij spraakt aanstonds van mijn naam. Dit heeft mij verteederd; maar, wie wij zijn mogen, mistrouwen wij de namen. Zij kunnen misleiden. Ik heet Felix en ben niet gelukkig. Woorden zijn leugenaars.
Eensklaps maakte Favourite een beweging, als van iemand die ontwaakt. "Maar," zeide zij, "waar blijft de verrassing." "'t Is waar," hernam Dahlia, "de beloofde verrassing." "Zij blijven lang weg!" zei Fantine. Nadat Fantine dit zuchtend gezegd had, trad de knecht, die bij het eten bediend had, binnen. Hij had iets in de hand, dat een brief geleek. "Wat is dat?" vroeg Favourite.
"Het arme paard!" zuchtte Fantine. "Nu gaat Fantine waarlijk de paarden beklagen?" riep Dahlia. "Kan iemand iets dommers doen!" Te zelfder tijd keek Favourite, die de armen kruiste en het hoofd achterover wierp, Tholomyès strak in de oogen en zeide: "En waar blijft nu de verrassing?" "'t Is waar. Het oogenblik is gekomen," antwoordde Tholomyès.
Listolier en Fameuil, die in een discussie over hun professoren verdiept waren, verklaarden aan Fantine het verschil, dat er tusschen den heer Delvincourt en den heer Blondeau bestond. Blachevelle scheen opzettelijk geschapen, om des Zondags de shawl van Favourite op den arm te dragen. Tholomyès volgde als de meester der groep.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek