Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Dat is zoo duidelijk als iets." "In dat geval," hernam Favourite, "de dood aan Blachevelle en leve Tholomyès!" "Leve Tholomyès!" riepen Dahlia en Zephine. En ze schaterden 't uit van lachen. Fantine lachte met de anderen mee. Toen zij, een uur later, haar kamer was binnengetreden, huilde ze.
"Felix Tholomyès. "Post-scriptum. Het diner is betaald." De vier jonge meisjes zagen elkander aan. Favourite verbrak het eerst de stilte. "Wel," riep ze, "'t is in alle geval een aardige grap." "Die is heel goed," zei Zephine. "Blachevelle moet het eerst op dat idée gekomen zijn," hernam Favourite. "Dat maakt me verliefd op hem." "Neen," riep Dahlia, "het is een idée van Tholomyès.
Listolier en Fameuil, die in een discussie over hun professoren verdiept waren, verklaarden aan Fantine het verschil, dat er tusschen den heer Delvincourt en den heer Blondeau bestond. Blachevelle scheen opzettelijk geschapen, om des Zondags de shawl van Favourite op den arm te dragen. Tholomyès volgde als de meester der groep.
"Ik heb liever dat mijn bord een spiegel is," zei Favourite. Blachevelle ging voort: "Zie de messen. De heften zijn van zilver bij Bombarda, en van been bij Edon. Zilver is toch meer waard dan been." "Behalve voor hen, die een zilveren kin hebben," merkte Tholomyès op. Op dat oogenblik hield hij zijn blik op den dom der Invaliden gericht, welke uit de vensters van Bombarda zichtbaar was.
"Mijnheeren, 't uur om deze dames een verrassing te bereiden heeft geslagen. Wacht ons een oogenblikje, dames," "Het begint met een kus," zei Blachevelle. "Op het voorhoofd," voegde Tholomyès er bij. Ieder drukte ernstig een kus op het voorhoofd zijner minnares; vervolgens gingen alle vier de heeren, de een achter den ander, naar de deur, met den vinger op den mond.
Tafelgesprekken en liefdekout; de eerste zijn evenmin weder te geven als de tweede; liefdekout is een wolk, tafelgesprekken zijn dampen. Fameuil en Dahlia neurieden; Tholomyès dronk, Zephine lachte, Fantine glimlachte; Listolier blies op een houten kindertrompetje, dat hij te Saint-Cloud had gekocht. Favourite lonkte teederlijk Blachevelle toe en zeide: "O Blachevelle, hoe bemin ik u!"
Toen sprak Tholomyès zachter, en 't geen hij op een geheimzinnige wijze zeide, scheen zoo grappig, dat de vier monden tegelijkertijd in een luid schaterend gelach uitbarstten, en Blachevelle uitriep: "Dat is een heerlijk denkbeeld!" Zij kwamen bij een estaminet vol rook, traden er binnen en het overige hunner conferentie verloor zich in de duisternis.
Een misnoegd gemor verhief zich in de groep. "Tholomyès, laat ons met vrede," zei Blachevelle. "Weg met den tyran!" zei Fameuil. "Leve Bombarda, Bombance en Bamboche! " riep Listolier. "'t Is Zondag!" hernam Fameuil. "Wij zijn nuchter!" voegde Listolier er bij. "Vrienden!" riep Tholomyès op den toon van iemand, die de teugels van het gezag herneemt.
Voltooien wij onze studie in de rechten met dwaasheden en maaltijden... Kom, Fantine, laat mij u kussen." Maar hij vergiste zich en kuste Favourite. "Men dineert beter bij Edon dan bij Bombarda," riep Zephine. "Ik geef aan Bombarda de voorkeur boven Edon," verklaarde Blachevelle. "'t Is er prachtiger, 't is er meer Oostersch. Zie slechts de benedenzaal. Er zijn spiegels in de wanden."
Op deze kronkelpaden des heuvels van het Pantheon, waar zooveel avonturen aangeknoopt en ontbonden worden, had Fantine Tholomyès lang ontvlucht, doch zoo, dat zij hem telkens weder ontmoette. Er is een manier om iemand te ontwijken, die veel van zoeken heeft. Kortom, de Idylle begon. Blachevelle, Listolier en Fameuil vormden een groep, waarvan Tholomyès het hoofd was. Hij bezat de geestigheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek