Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
"Felix Tholomyès. "Post-scriptum. Het diner is betaald." De vier jonge meisjes zagen elkander aan. Favourite verbrak het eerst de stilte. "Wel," riep ze, "'t is in alle geval een aardige grap." "Die is heel goed," zei Zephine. "Blachevelle moet het eerst op dat idée gekomen zijn," hernam Favourite. "Dat maakt me verliefd op hem." "Neen," riep Dahlia, "het is een idée van Tholomyès.
Wat in deze tien maanden was gebeurd, is niet moeielijk te raden. Na de verlating was de nood gekomen. Fantine had al heel spoedig Favourite, Zephine en Dahlia uit het oog verloren; de band, door de mannen gebroken, was bij de meisjes vanzelf afgevallen.
Deze knorrige, vrome moeder sprak nooit tot Favourite, bleef uren lang zwijgend zitten, at aan het ontbijt, den middag- en den avond-maaltijd voor vier, en ging naar beneden bij den portier visites maken, waar zij kwaad van haar dochter sprak. Wat Dahlia tot Listolier, misschien ook tot anderen, en tot de werkeloosheid had gebracht, waren haar schoone rozige nagels.
Favourite riep: "Welk een geweld! 't Is alsof 't hoopen kettingen zijn, die wegvluchten." Een dezer rijtuigen, 't welk uithoofde der dicht bijeenstaande olmen moeilijk te onderscheiden was, hield een oogenblik stil en reed toen in galop verder. Dit verwonderde Fantine. "'t Is zonderling," zeide zij. "Ik meende, dat de diligences nooit stilhielden." Favourite haalde de schouders op.
Favourite hernam na een pauze: "Weet ge, Dahlia, ik ben treurig.
Dit gaf aanleiding tot Blachevelle's vraag: "Wat zoudt ge doen, Favourite, zoo ik ophield u te beminnen?" "Ik?" riep Favourite. "O, spreek zoo niet, zelfs niet in scherts. Zoo ge ophieldt mij te beminnen, zou ik op u springen, u verscheuren, krabben, ik zou u in 't water gooien, u gevangen doen nemen." Blachevelle glimlachte met het welbehagen van een man wiens eigenliefde zich gestreeld voelt.
Nu en dan riep Favourite: "En de verrassing nu? ik verlang naar de verrassing." "Geduld!" antwoordde Tholomyès. Toen men zich met de Russische bergen genoeg vermaakt had, dacht men aan den maaltijd; en het gelukkig achttal, eindelijk een weinig vermoeid, had in de herberg Bombarda zijn anker laten vallen.
Daardoor komen zij tot den val, en men werpt steenen op haar. Men overstelpt haar met den luister van al wat onbevlekt en onbereikbaar is. Helaas! wanneer de jonge maagd honger heeft? Favourite, die in Engeland was geweest, werd door Zephine en Dahlia bewonderd. Zij was reeds vroeg gekamerd geweest.
Dat is zoo duidelijk als iets." "In dat geval," hernam Favourite, "de dood aan Blachevelle en leve Tholomyès!" "Leve Tholomyès!" riepen Dahlia en Zephine. En ze schaterden 't uit van lachen. Fantine lachte met de anderen mee. Toen zij, een uur later, haar kamer was binnengetreden, huilde ze.
Op zekeren dag nam Tholomyès de drie anderen ter zijde, maakte een gewichtig gebaar en zeide: "Sinds nu bijna een jaar vragen Fantine, Dahlia, Zephine en Favourite ons om een verrassing. Wij hebben ze haar plechtig beloofd. Zij spreken er ons dagelijks om aan, vooral mij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek