Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Tafelgesprekken en liefdekout; de eerste zijn evenmin weder te geven als de tweede; liefdekout is een wolk, tafelgesprekken zijn dampen. Fameuil en Dahlia neurieden; Tholomyès dronk, Zephine lachte, Fantine glimlachte; Listolier blies op een houten kindertrompetje, dat hij te Saint-Cloud had gekocht. Favourite lonkte teederlijk Blachevelle toe en zeide: "O Blachevelle, hoe bemin ik u!"
Te zelfder tijd begon deze, geaccompagneerd door Listolier en de Fameuil, op een klagenden toon een dier liedjes te zingen uit de werkplaatsen, en die, rijmend of rijmloos, meestal zinledig zijn, als het geruisch des winds, uit den tabakswalm ontstaan, en die met dezen vervliegen.
Na eenig zwijgen riep Fameuil: "Listolier en ik hadden zooeven een woordenstrijd, Tholomyès." "Een woordenstrijd is goed," antwoordde Tholomyès, "maar een twist is beter." "Wij disputeerden over de philosophie." "Zoo." "Aan wien geeft gij de voorkeur, aan Descartes of Spinoza?" "Aan Desaugiers," zei Tholomyès. Na deze uitspraak dronk hij, en hernam: "Ik wil leven.
Een misnoegd gemor verhief zich in de groep. "Tholomyès, laat ons met vrede," zei Blachevelle. "Weg met den tyran!" zei Fameuil. "Leve Bombarda, Bombance en Bamboche! " riep Listolier. "'t Is Zondag!" hernam Fameuil. "Wij zijn nuchter!" voegde Listolier er bij. "Vrienden!" riep Tholomyès op den toon van iemand, die de teugels van het gezag herneemt.
Deze knorrige, vrome moeder sprak nooit tot Favourite, bleef uren lang zwijgend zitten, at aan het ontbijt, den middag- en den avond-maaltijd voor vier, en ging naar beneden bij den portier visites maken, waar zij kwaad van haar dochter sprak. Wat Dahlia tot Listolier, misschien ook tot anderen, en tot de werkeloosheid had gebracht, waren haar schoone rozige nagels.
Op deze kronkelpaden des heuvels van het Pantheon, waar zooveel avonturen aangeknoopt en ontbonden worden, had Fantine Tholomyès lang ontvlucht, doch zoo, dat zij hem telkens weder ontmoette. Er is een manier om iemand te ontwijken, die veel van zoeken heeft. Kortom, de Idylle begon. Blachevelle, Listolier en Fameuil vormden een groep, waarvan Tholomyès het hoofd was. Hij bezat de geestigheid.
Niets gemakkelijker dan dit: Drinkt limonade, werkt buitensporig hard, dat ge er bij neervalt, kruit zware vrachten, slaapt niet, waakt, vult uw maag met soda en gerstewater, wisselt dat af met een aftreksel van maankoppen, houdt daarbij een streng dieet, lijdt honger, neemt koude baden en legt op de maag een looden plaat." "Ik wil liever een vrouw hebben," zei Listolier.
Listolier en Fameuil, die in een discussie over hun professoren verdiept waren, verklaarden aan Fantine het verschil, dat er tusschen den heer Delvincourt en den heer Blondeau bestond. Blachevelle scheen opzettelijk geschapen, om des Zondags de shawl van Favourite op den arm te dragen. Tholomyès volgde als de meester der groep.
Deze Oscars heetten: de eene Felix Tholomyès, van Toulouse; de andere Listolier, van Cahors; de derde Fameuil, van Limoges; de laatste Blachevelle, van Montauban. Natuurlijk had ieder een minnares.
Het vaderland eischt, dat we, evenals iedereen, familievaders, préfecten, veldwachters en raadsheeren worden. Vereert ons. Wij offeren ons op. Beweent ons snel en vervangt ons spoedig. Indien deze brief u het hart verscheurt, geef hem dan terug. Adieu. Gedurende bijna twee jaren hebben we u gelukkig gemaakt. Draagt er ons geen kwaad hart om toe. "Geteekend: Blachevelle. "Fameuil. "Listolier.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek