Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Ach, Hanna had het heel naar gevonden dat dokter in den laten avond, met dat slechte weer, nog zoo ver weg naar een zieke moest. Ja, een minuut of tien geleden was zij hem tegengekomen, en ofschoon dokter erge haast scheen te hebben, hij had háár en Evert toch ieder nog een hand gegeven en vast beloofd dat hij tegen 't voorjaar op hun bruiloft zou komen: "Zoo'n best en zoo'n nederig man!"
Mocht Schelting ook niet zijn wensch hebben verkregen om den eenig overgebleven zoon voor zijn eigen vak op te leiden, hij beleefde toch vreugde aan den jongen, die, op dat tijdstip reeds drie en dertig jaren oud, als meesterknecht bij Tink, de ronde som van driehonderd zestig gulden 's jaars verdiende. Wat moest er gebeuren! Op zekeren morgen was Evert die bij Tink inwoonde, spoorloos verdwenen.
Ook had ze niet over haar lot geklaagd; dat zou zóó ondankbaar geweest zijn, vond ze. Och heden, daar waren zij al bij de gracht, dan moest ze Evert nu terugsturen en zelf ook weer naar huis gaan. Juist wilde zij haar vriendje goedendag zeggen, toen een grappig tooneeltje voor het smalle hoekhuis der stille gracht, haar aandacht trok.
"En ik moet mijn kiel nog aan," zei Evert met een gewichtig gezicht. "Dan kom ik weer bij je terug als ik heelemaal klaar ben. Vindt je dat goed?" "Ja best." Evert verdween om zijn kiel aan te trekken en vader en moeder met veel drukte te vertellen, hoe Elsje "bijna heelemaal aangekleed" in bed gelegen had. Ons meisje deed al haar best in een moediger stemming te geraken.
Wat moest je dan hier uitrichten?" "Ach, baas Gerritsz, ik zal het u vertellen," zeide Pieter, en hij gaf een trouw verslag van het gebeurde. "Het is je geluk, dat je broer Evert je het eerst vond, mannetje! Was hij er niet bij geweest en ik had je ontdekt, dan had je kans gehad, dat ik je armen en beenen aan stukken had geslagen. Want ik ben niet gemakkelijk, als ik begin, niet waar, Evert!"
We zien elkaar toch nog wel eens weer, denk ik." En na den kleinen, zeer verbaasden Evert snel een kus gegeven te hebben en zijn moeder een treurig afscheidsknikje, haastte ze zich, zich bij hare tante te voegen. Deze bleef zwijgend naast haar loopen en deed juist alsof Elsje niet bij haar was, totdat zij thuis waren gekomen.
Je moet je toch zeker alleen nog maar wasschen en je jurk aantrekken, he?" "Ik ben niet uitgekleed geweest," zei Elsje, die te waarheidlievend was om hem in den waan te laten, dat ze zóó gauw terecht kon met haar toilet. Evert keek haar met groote oogen aan. "Ben je dan met al je rokken aan in bed gaan liggen?" vroeg hij. "Mag je dat van je moeder?"
"Dan mag ik u nog wel eens vriendelijk dank zeggen voor uw gastvrijheid tegenover mijn nichtje," zei Elsje's tante, terwijl ze haar beurs uit den zak haalde, er een gouden tientje uitnam en dit op de toonbank legde. "Dit kan zeker wel voor den spaarpot van uw kleinen jongen dienen?" "O ja, ja," riep Evert verheugd. "Staat het koninginnetje erop, moeder?"
"Kom, Evert, wij zullen den knaap opnemen en in huis dragen. Dan ga jij naar je vader en vertelt hem, dat zijn galgestrop van een zoon hier is. Zoo is de goede man uit de ongerustheid en kan maatregelen nemen om hem te laten halen. Intusschen zal mijne vrouw wel eens naar den voet zien, die duchtig gezwollen schijnt, en den knaap wat eten geven; want hij zal wel honger hebben ook. Kom aan, Evert!"
Met zijne kinderen? En was het geen tiental dat in de wieg had geslapen? En Evert en Elsje?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek