Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Daar werd de deur van haar kamertje geopend en de kruideniersvrouw stond voor haar met Evert aan de hand. "Goed geslapen, Elsje?" vroeg ze vriendelijk. "Wacht, laat ik die jurk maar eens even voor je vastmaken. Zóó. Maar meisje, wat zijn je handen ijskoud! Ga maar gauw mee naar beneden, daar begint de kachel al heerlijk te branden."
Zoo iets had er nog nooit plaats gehad. Stompe Griet zei, dat alevel voor 'en koning niet meer kon gedaan worden. Evert "de klomp" oordeelde, dat ze den man gek zouden maken. Hent "de vuist," begreep dat het wijzer zou geweest zijn indien ze de centen in den zak hadden gehouden.
Bloemhart is een samengestelde naam, van Bloem en Hart, even als Evert, Everhart van Ever en Hart; Rykert, Richard, van Rijk en Hart, enz. De enkele wortel van dezen naam Bloem was oudtijds ook als mansnaam in gebruik. Dit getuigen de hedendaagsche geslachtsnamen Bloeming, Bloemink in Twente, Blumink in Duitschland, Bloomington in Engelland, allen oude vadersnamen.
Gevleid door de zeer groote belangstelling der kruideniersvrouw, die met een verbaasd gezicht naar haar luisterde, terwijl Evert steeds met grappige vragen tusschenbeide kwam, als hij niet begreep wat zij zeide, babbelde Elsje druk voort, totdat de schel der winkeldeur en het binnenkomen van een klant haar stoorden en zij opsprong met een: "Maar nu moet ik heusch terstond weg."
"Kijk!" zei hij terstond, toen zij de kamer in waren, met een blik vol trots zijn ros aan Elsje toonend. "Heel mooi!" zei ze, "en hij heeft ook heel wat te eten!" Er lagen eenige krenten en rozijnen bij het paard op de vensterbank. "Ik eet er ook van," zei Evert heel eerlijk en stopte een paar rozijnen in den mond. "Wil je ook wat?" "Neen, dan zullen we haar wat meer geven," zei zijn moeder.
Het kleine kereltje begon te schreien nu de schrik voorbij was, zijn moeder drukte hem met een hartstochtelijke beweging aan het hart en dankte toen Elsje met uitbundige dankbaarheid. "Nu is mijn knikker heelemaal weg!" klaagde Evert met zulk een bedroefd gezichtje dat zijn moeder en Elsje er om moesten lachen. "Kijk eens!" zei Elsje, hem het verlorene voorhoudend.
De kruideniersvrouw gaf een gil en vloog den winkel uit om haar zoontje buiten het bereik der paardenhoeven te brengen, maar zij kwam te laat en Evert zou zeker een vreeselijk ongeluk hebben gekregen, indien Elsje hem niet had gegrepen en vlug als de wind met hem den winkel was ingeloopen.
Dat Evert ook later niets van zich deed hooren, het versterkt ons in 't vermoeden: dat in de begoocheling van het vuur en de rookwolken der brandende smidswoning welke Schelting op het kerkhof aanschouwde een profetie, ten opzichte van den ongelukkigen zoon, lag opgesloten, waarvan de vader weldra de vervulling zou aanschouwen. Is hij gestorven in den vreemde?
Karel, Jacob, Evert en Pieter stonden voor het bed van den stervende geschaard.
Eenige woorden zonder samenhang die der brandende lippen ontsnappen, getuigen van de verrassing des ongelukkigen, doch, terwijl Schelting met de steeds trillende hand een glas water neemt, ten einde die gloeiende lippen te verkoelen, roept Tink met een stem, die den oude om hare schelheid zichtbaar doet ontstellen: "Verdoemd! Evert! Evert Schelting!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek