Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"'k Heb niks geen lust," zei Eleazar, zich inhoudend, onverschillig voor 't venster staand: "om 'r waar hìj bij is, over te praten. Dat kenne we onder mekaar af"... 't Vleezig-bleek gelaat van Druif, kreeg 'n kleur van verwoedheid. "De gotspe, de gotspe van zoo'n kwajongen!", viel-ie uit: "wie geeft jou 't rech om je hande an mezoesos te slaan!" Minachtend haalde Eleazar de schouders op.
"De Messias de Messias", zei Eleazar nog eens: "as we die nièt voelde, as-die in onze krotten geen dinge gezegd had, waarvoor jij geen ooren heb waarvoor die Christus gekruisigd hebbe geen ooren hadde dan zag je nou niks as moord en vlamme dan stond geen steen overend. Daar magge jullie voor danke"... Even keek Druif of-ie 'n krankzinnige hoorde bazelen.
Goddank, 't feest van gister werd niet door 'n zuren morgen verstoord. Frisch van gelaatskleur duwde hij de deur open, stutte achteruit. Over tante Reggie, naar de zij van de glazen kast, zat Druif, de onderrabbijn, kouwlijk-verschrompeld in 'n jas met bonten kraag. Er broeide iets. Hij voelde 't an 't plotsling gezwijg, an 't gezicht van de blinde, die niet bewoog, toen ze 'm hoorde.
"'k Geloof", zei hij, bleek van ingehouden drift de vuisten in de broekzakken ballend: "'k geloof dat u met 'n gift bij m'n tante ben gekomme hou u daar bij ìk heb geen trek in herrie". Even leunde Druif terug in z'n stoel, dan zei-ie vinnig: "'k Wil geen woord an jou verspille. Jij ben 'n frecher haurik! En jij liegt jij liegt d'r is wat met de mezoesos gebeurd.
Het goud der druif trok hem meer aan dan dat der kroon, en daar een lekker glas wijn nergens zoo goed smaakt als aan de bron zelf, zocht hij zeer dikwijls den braven paltsgraaf van den Rijn op, die in den gezegenden "Rheingau" woonde en meer fusten in zijn kelder had dan er heiligen in het jaar zijn.
Ik nam aan en zond Davus met een geschenk naar Meroë: een gouden schaaltje vol kostbare nardusballetjes uit Taprobane; twee druiventrossen van amethyst: iedere druif besloot enkele droppelen geur en een zwijntje, uit chalcedoon gesneden.
Druif bleef stil. Van 't hoofd tot de voeten nam-ie den jongen man op, begrijpend w
Wanneer gij dit leest beste vrouw zult gij watertanden, de Aniesette is overheerlijk, de Kurassou niet te zoet en met een echte Kurassou smaak, heel wat anders als 't bogt dat gij gewoonlijk drinkt, NB. als gij dit gelezen hebt lust gij niets meer uit "de Vergulde druif" waar gij altijd laat halen.
Anders knikte ze, anders herkende ze zijn manier van loopen. "Middag", zei hij, de zakjes neerleggend, naast 'n gulden die 'm hinderde. En in de nog durende stilte, wikkelde hij de azijnflesch uit het papier. Wantrouwig de tante en Druif aankijkend, vroeg-ie: "stoor 'k?" "Nee, jij stoort niet", antwoordde Druif. Z'n gelaat was vetter, voller geworden z'n stem had dezelfde vadzige klanken.
Ik heb veel verdriet, Dorian, verdriet van mijzelven, waar jij niets van weet. De tragedie van den ouderdom is niet, dat je oud wordt, maar dat je jong bent. Ik sta soms verbaasd over mijn eigen openhartigheid. O, Dorian, wat ben jij gelukkig! Wat heb jij een heerlijk leven gehad! Je hebt van alles genoten. Je hebt de druif tegen je verhemelte plat gedrukt. Niets is je verborgen gebleven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek