United States or Suriname ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ze vergat hen ook niet, toen zij ouder werd. Zoodra zij volwassen was, ging zij naar Grotte, waar de meeste mijnen zijn, en als dan de wagentjes in het daglicht kwamen, verkwikte zij hen bij de schacht met helder, zuiver water. Zij droogde het zweet van hun gelaat, zij verbond de wonden aan hun schouders.
Terwijl had de kantoorbediende van drie hoog zijn gezicht in de kleine kom gewasschen en droogde zich af aan den éénigen handdoek, die aan een spijker hing. Tik. Tik. Twee halve stuiverstukken lei die neer. "Morgen." "Morgen."
Zij bezag al wenende de vogel, en sprak met zeer zachte stem, terwijl zij van tijd tot tijd de tranen van haar bleke wangen droogde: "O mijn trouwe vogel, treur zo niet: onze heer vader zal haast wederkomen. De boze Koningin van Navarra zal hem geen kwaad doen; want Mijnheer Sint-Michiel heb ik zo vurig voor hem gebeden. En God is immers rechtvaardig! Treur dan niet meer, mijn lieve havik."
Kaja barstte in tranen uit lang en hevig weende zij met de handen vóór haar aangezicht tot de zieke onrustig begon te worden en zeide: "Ik kan je niet troosten, al mijn troost is weg." Toen legde oom Frans zijn hand krachtig op Kaja's schouder en zeide: "Houd je nu in! Laat haar nu gelukkig sterven!" En oogenblikkelijk stond Kaja op, droogde haar oogen en ging op een stoel naast het bed zitten.
Na een poosje droogde ze de tranen af, die haar hadden verlicht en met een dankbaar gezicht naar hem opziende, zei ze: "Dank je, Teddy, ik ben nu al wat beter; ik heb al niet meer zoo'n verlaten gevoel, en ik zal trachten het te dragen als het komt." "Blijf maar hopen, dat zal je het best helpen, Jo. Je moeder komt nu gauw, en dan zal alles wel goed gaan."
Hij zwom over, zette zich op Beiaard, en op wandelstap reden zij over de heete stoppelvelden. De zon droogde zijn kleeren, terwijl hij met zijn doedel begeleidend zong, denkend aan zijn Marieke, de zotste liekens 't eerst. De ronkende klanken gonsden hoog rond hem op, en waren hoorbaar overal, en menig boerenmensch kwam in het deurgat luisteren.
In de groote kamer, waar alles nog donker was, zeî Mathilde tot Jozef, die zweeg, vlak voor zijn oor met haar lippen, met een zachte stem, die diep uit haar binnenste scheen te komen, als had een ander wezen in haar gesproken: Weet u waarom ik zoo bedroefd ben? Jozef is dood, Jozef is dood!; ... Dat was mijn man, weet u. En haar huilen droogde wech, in dorre huivering, die door haar gezicht ging.
En een andere jongen droogde Jo's hoed wat af. Daar kwam meester aan. »Kan ook een van de meisjes haar schort missen?« »Ik wel, meester,« riepen tien stemmen. »O, Nel is er immers bij. Geef jij me jou schort maar!« Nel deed het en meester verdween opnieuw in het groene kleedkamertje. »Daar komen we aan,« riep hij na een poosje. »Hoera!« riep een jongen. »Hoera!« schreeuwden alle kinderen hem na.
Rustiger nu droogde hij zich af, forsch wrijvend zijn breed schonkig mannelijf, en haalde kleeren te voorschijn, uit de kast, schoon linnengoed en ook andere bovenkleeren, schoppend den slordigen hoop van 't uitgetrokken goed nog dieper in den hoek waarin 't lag. Toen hij bijna klaar was zag hij dat 't over half acht was. Zijn juffrouw was dus niet gekomen om hem te wekken.
Zij droogde hare laatste tranen af en alle drie zwegen. Alfons kwam daar, over den zonneglinsterenden boomgaard, glimlachend, met zijn spade op den schouder. Hij was nog wel zeer mager, met ingezakte borst en hooge schouders, maar zijn gelaatskleur was gezonder en de uitdrukking zijner zacht-donkere oogen opgeruimd en levendig.
Woord Van De Dag