Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Hulda was doodsbleek en zou geen woord hebben kunnen spreken, zoo bonsde haar hart van aandoening. Zij had de hand haars broeders gegrepen, die even aangedaan was als zij. Silvius Hog opende den brief en las hem voor.
Ach God! jammerde meneer Bollekens, een bevende hand op zijn bonzend hart drukkend. De salondeur werd geopend en doodsbleek, met groote, zwarte schrikoogen verscheen de keukenmeid op den drempel. Meneer, er zijn er daar al twee en ze zeggen dat ze hier komen inwonen! verklaarde de meid, amechtig-hikkend. Wat moet ik er mee doen, meneer. Vader Bollekens gaf niet dadelijk antwoord; hij kon niet.
Ik heb er mijn vader zoo dikwijls over hooren spreken, vroeger; neen, 't is toch niet heelemaal weg te redeneeren. Als er vroeger heksen waren, zie ik niet in, waarom ze er nu niet meer zouden zijn. Verbeeld je, dat zoo 'n heks nu eens op een bezemstok door de lucht kwam aanvliegen, en hier door den schoorsteen...." Op eenmaal werd Mulder doodsbleek en keek hij met strakke oogen naar het vuur.
"En daar hij zijne vrienden en landgenooten opmerkzaam maakte op de schoone houding der overwinnende troepen, werd hij boos omdat zij zuchtten, in plaats van in zijne opgewondenheid te deelen. "En hij nam het zijne bruid kwalijk, dat zij er nog altijd doodsbleek uitzag, en niet met hem van vreugde schaterde.
"Nacht nacht," hakkelde hij 't duister toe. En versuft, doodsbleek, de deur bij Poddy openend, riep-ie door den kier, slap nog wetend dat-ie 'm niet zou kùnnen zièn: "Joozep!" "Ja?", vroeg de stem van 't dor mannetje aan de tafel. "...Ik mot uit blijf jij bij je vader tot 'k werom kom."
Willem zag doodsbleek, toen hij het wist. »Maar ik kan vrijloten!" bracht hij er eindelijk met moeite uit. 't Was een mislukte poging om zijn ouders met een verwachting op te beuren, die hij zelf niet had. »O, zeker, je kunt nog vrij loten!" zuchtten de anderen, meenend, dat dit hem troosten zou.
Indien zij mij gegolden hadden, ik zou mijn leven moeten vloeken! »Ook den Romein dreef die blik het bloed uit de wangen. Doodsbleek volvoerde hij verder, wat hij voor zijn plicht hield. Hij bezoedelde zijn eigen voorname handen met het werk van den tolbeambte, en doorzocht de kleederen eener vrouw, der Koningin, of er ook verboden zaken in te vinden waren; vergif of wapenen.
Zoo wachtte hij, rillende, de handen in de zakken, de oogen, troebel van zelfminachting, puilend uit zijn doodsbleek gelaat en stijf gericht naar de donkere vlak der deur, die nog dicht bleef ...
Doet hij het niet, dan is er geen Shoet meer. Ik zag, dat zijn korte smalle borst naar adem snakte. De man was doodsbleek geworden. Hij was een en al opwinding, maar ook deze bedwong hij en zeide met groote bedaardheid: Effendi, gij doet alsof gij onkwetsbaar zijt en voor geen duizend Shoeten hadt te vreezen. Dat is ook zoo, antwoordde ik, daarbij op mijn kniebeen slaande dat het klonk.
Hij treedt haar toe, heft stamelend de handen, beroert de bloemen die zij draagt, haar kleed... en zwijmt doodsbleek, geslaag'ne voor altoos. O meester, zag ik met mijn geest de bron des ongelijkbren liefdestrooms, wiens vloeden na eeuwen nog een dorre waereld voeden, die zulke weelde zelf niet baren kon?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek