United States or Côte d'Ivoire ? Vote for the TOP Country of the Week !
Er was, om de waarheid te zeggen, eigenlyk niets byzonders te zien, en de opmerkzaamheid van die dienstmeisjes, voorbygangers en... anderen, was maar 'n blyk te meer van de bekende armoed aan indrukken, die ik reeds in den tweeden bundel behandelde. Wilt ge die bladzyde eens naslaan lezer? "De Kopperlith's gaan naar buiten" verhaalden elkander de Grietjes en Mietjes uit de buurt.
Huismoeders, dienstmeisjes, voorname dames en arbeidsters, allen stonden met de mannen-kiezers bedaard te wachten, tot hun beurt van stemmen gekomen was. Van beleedigende uitingen tegenover de vrouwen was nergens sprake".
Eén voor één komen de dienstmeisjes beneden, in den regel doezelig, want het huiswerk doet iemand zwaar slapen, en nu begint het werk van elken dag. In huizen, waar er een kinderkamer bevolkt is, worden de eerste vroolijke tonen van den nieuwen levensdag gehoord. Jonge kinderen hebben net als vogels de gewoonte, den morgen te begroeten met gezang of met iets, dat er voor in de plaats komt.
En nu moet ik nog vertellen van mijn straatbaldadigheid ook in deze nette buurt. Doch waartoe zal ik u opnieuw de straten doorslepen? Ge kunt er onder mijn leiding toch niets dan kwaads leeren. Ik neem u b.v. op Zaterdagavond mee naar de kruidenierswinkels, die dan vol koopsters staan. De burgervrouwtjes en de dienstmeisjes, dicht opeengedrongen, wachten met het mandje in de hand haar beurt af.
MEVR. ALVING. Ben jij het Engstrand? ENGSTRAND. ... er was geen een van de dienstmeisjes bij de hand, en toen was ik maar zoo vrij en brutaal om te kloppen. MEVR. ALVING. Nou ja ... kom maar binnen. Wou je mij spreken? Neen ... dank u vriendelijk. Maar ik zou wel graag even den dominee willen spreken. Hm; zoo? Wou je mij spreken? Inderdaad? ENGSTRAND. Ja, ik zou zoo heel graag....
Ginder in de kleinere voorsteden, waar de meeste Londenaars wonen, worden dienstmeisjes gesmeekt, toch geschikt te zijn en vroeg op te staan, om voor Mijnheers ontbijt te zorgen, anders komt hij te laat in de City, en de hemel alleen weet, wat er dan gebeurt. Athletisch aangelegde jonge mannen en vrouwen gaan er met hun fietsen op uit.
Maar deze bedreiging richtte zij noch tegen hem noch tegen zichzelf, maar tegen datgene, wat haar kwelde. Zij verliet het perron en begaf zich ter zijde van het stationsgebouw. Twee dienstmeisjes, die het perron op- en nedergingen, richtten de blikken op haar en maakten opmerkingen over haar toilet. "Echte!" zeiden zij, bedoelende de kanten aan haar japon.
Hij wilde mij toonen wat voor goede vrienden ik had. Vrienden, die mij naar huis wilden brengen om de vreugde van mij en mijn vrouw te zien. Want mijn vrouw wacht mij. Wat zijn vijf ellendige jaren, daarbij vergeleken!" En nu bonsden hun vuisten op de deur. De kavaliers hadden geen geduld om meer te hooren. Binnen kwam beweging. De dienstmeisjes werden wakker en zagen naar buiten.
Maar dan ook, welk een humor zit in dit werk. Men lette eens op die prachtige condoleantie-scènes, als 'n tante is gestorven: eerst het condoleeren door Leentje, een der dienstmeisjes. "Wel gecondoleerd," zegt zij deftig, en Evatje studeert gauw het vreemde woord in, om het straks tot de ooms en tantes te kunnen zeggen!
En op haar lijfspreukelijken toon, wier nerveuse heftigheid de moeder tot tegenspraak prikkelde en die haar toch overblufte ook, zei de Mevrouw nog een aantal dingen: dat de goede dienstmeisjes tegenwoordig dun gezaaid waren, maar de goede diensten al evenzoo.... en dat zij nooit van veranderen had gehouden.... en dat alle arbeid zijn loon waardig was, doch dat de mindere man tegenwoordig wel van "rechten" wist te praten maar van "plichten" niet hooren wilde....
Woord Van De Dag