Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 oktober 2025
Myn Fagon is anders al Buiten, de Paarden staan, met de leisels opgeknoopt, op den stal, en in weinige uuren zyn wy ver van hier; want ik waag er myn beste hartdraver aan. Ik. Schelm! Deugniet! Judas! Hy. Al wat gy maar wilt, myn Engeltje, mits dat gy my gelukkig maakt. Ik.
Deugniet schaamde zich echter nooit. Je denkt nu misschien, dat hij ook een nare jongen was om te zien. Integendeel, hij had w
Hij bleef dus in de vallei rondloopen, tot Burts hem vrij dicht genaderd was. Nu moest zijne bekende vlugheid hem redden. »Ha, deugniet, daar heb ik je nu!» hoorde hij Burts zeggen. »Mis, man, nog niet,» dacht Bob, maar hij zeide niets. Als een haas zoo vlug klauterde hij tegen de hoogte op. Hij raakte bijna den grond niet aan.
Bovendien stond in dit huis, tusschen deze oude vrijster en dezen grijsaard in: een kind, een knaapje, steeds sprakeloos en bevende als mijnheer Gillenormand er bij was. Nooit sprak mijnheer Gillenormand dat kind anders dan op strengen toon en soms met opgeheven stok toe. "Hier, domoor, deugniet, kom nader! Antwoord, schelm! Zoo ge mij weder onder de oogen durft komen!" enz. enz. enz.
Hij zwichtte niet, gaf zich niet over; dit lag evenmin in zijn lichamelijken als in zijn zedelijken aard; maar inwendig voelde hij zich verzwakken. Sedert vier jaren wachtte hij met vasten voet Marius, stellig overtuigd dat deze kleine deugniet den een of anderen dag weder bij hem zou aanschellen.
Als meester Montesinos er geen ander middeltje op weet uit te vinden, dan moet de schoone jonkvrouw vooreerst nog maar wat betooverd blijven." "Hoor me zoo'n ondankbaren schelm en deugniet eens!" riep Don Quichot verontwaardigd.
Daar berstte de deugniet uit in gelach Frits meen ik en ook Marie begon te lachen. Zelfs meende ik iets wat naar lachen geleek, te bespeuren op 't gelaat van myn vrouw. Maar toen ben ik Wawelaar te-hulp gekomen, ik heb Frits gestraft met een boete uit zyn spaarpot, aan 't zendelinggenootschap. Och, lezer dat alles treft me diep.
Verrast omziende bemerkte hij, dat die schelm van een soldaat, uit wraak dat hij zijn roof had moeten afstaan, op hem geschoten had. Woedend trok hij zijn degen en stormde op den deugniet los, die echter in een leegstaand huis de vlucht nam.
Aan zijn kneukels kleefde bloed. Arme Papa, kreet Marieken, en hebben zij u daarbij nog willen vermoorden! Maar Snepvangers toch! Ik heb den deugniet zijn zaligheid gelezen achter den hoek, morgen loopt hij gelijk 'n karnavalzot met twee blauwe oogen, en hij kan mij niks, want hij heeft geen getuigen! 't Is de secretaris der spaarmaatschappij die mij dat gelapt heeft.
Op weg daarheen ontmoetten wij Mijn vrouw, haar zuster en een gansche bent Van lage saamgezwoor'nen, onder hen Een zeek'ren Knijp, een schralen maag'ren deugniet, Een wandelend geraamte, een marktbedrieger, Een kalen kunstenmaker en voorspeller, Holoogig, scherp van trekken en in lompen, Een levend lijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek