Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Neen, neen, ik ben misschien slecht, maar zóó laag ben ik niet gezonken. Zoek een andere vrouw, mijnheer Davies; de wereld is groot, en er zijn vrouwen genoeg, die u om uzelven zullen liefhebben, of het in allen gevalle zoo nauw niet zullen nemen. Vergeet mij, en laat mij mijn eigen weg gaan dat is uw weg niet."
Als zij stierf heimelijk, plotseling stierf zou Geoffrey voorzeker gered zijn; men zou hem niet lastig vallen; er zou niemand zijn, over wie men hem lastig zou kunnen vallen: Owen Davies zou dan niet met haar kunnen trouwen, Geoffrey zou zich voor haar niet in 't ongeluk kunnen storten, Elisabeth zou haar niet meer kunnen vervolgen.
Het was zeer vriendelijk van u, dat gij daarvoor zoo'n verre wandeling hebt gedaan en dat nog wel bij zulk noodweer." "Ja," antwoordde Geoffrey, "dat heb ik gedaan." "Ei zoo! Gij hebt haar, hoop ik, gezegd dat zij de hoop op hem nog niet behoeft op te geven op mijnheer Davies, bedoel ik?" "Ja, dat heb ik haar gezegd het lag er ten minste wel in opgesloten," liet hij er bij zichzelven op volgen.
Zijn gelaat was uitwendig kalm, maar doodsbleek, en in zijn blauwe oogen, doorgaans zoo dof, blonk een vuur, dat door het contrast bijna akelig was. "Mij dunkt dat gij genoeg gezegd hebt, mijnheer Davies," antwoordde Beatrice. "Ik ben u zeer verplicht.
In dezen wanhopigen staat van zaken raadpleegde hij met Elisabeth, en hield haar voor, dat zij geld moesten zien te krijgen of van gebrek omkomen. De eenige mogelijke kans om geld te krijgen, was het leenen, en Granger sloeg voor bij Owen Davies aan te kloppen, die genoeg had. Dat zou hij reeds lang gedaan hebben als de Squire niet den naam had gehad van vrekkig te zijn.
Owen Davies, Lady Honoria, en zelfs Elisabeth mochten alles gedaan hebben, waarmede zij dreigden: de eerste zeker, de beide anderen misschien; en toch had het kunnen zijn dat Geoffrey er ongedeerd afkwam. Mogelijk waren er uitwegen, waarvan zij niets wist. Maar van alle kanten in het nauw gebracht, scheen het ergste Beatrice een noodzakelijk gevolg toe.
Het denkbeeld dat Beatrice met Davies zou trouwen, was, om het zacht uit te drukken, stuitend voor hem; maar had hij het recht om zich tusschen haar en zulk een wenschelijken levensstand te stellen? Dat had hij ontegenzeggelijk niet, en zijn geweten zeide het hem. Was het bovendien geoorloofd dat die soort van band, die tusschen hen bestond, nauwer toegehaald werd? Wat zou dat geven?
"Ja," antwoordde Owen afgetrokken. "Ik ben u eigenlijk nageloopen, omdat ik u wilde spreken geheel alleen." "Zoo, mijnheer Davies welnu, ik ben tot uw dienst. Scheelt er wat aan? Gij ziet er niet goed uit." "O, ik ben heel wel, dank u. Nooit ben ik beter geweest; en er scheelt me ook niets, hoegenaamd niets. Alles komt nu in orde, dat weet ik zeker."
Op onze wandeling door de velden kwam een jonge inlander naar Davies toe, en gaf hem een mes en eene zwikboor, zeggende dat hij deze op den weg gevonden had, en niet wist aan wien zij toebehoorden. Deze jonge mannen en knapen schenen zeer vroolijk en opgeruimd.
Op dezen namiddag werd, juist toen het eerste vers uit was, de deur van het schoolvertrek geopend, en Owen Davies trad binnen, Beatrice zag hem en trapte de maat in een min of meer versneld tempo. De kinderen zongen er helder op los.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek