Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Gesteld dat zij die huivering van terugkeerend leven niet door die blanke leden had zien gaan; gesteld dat die al kouder en kouder waren geworden, totdat eindelijk de dood zich zoo vast in dat stille hart gezeteld had, dat alle menschelijke kunde voor zijn heerschappij had moeten zwichten? Wat dan? Owen Davies beminde haar zuster; dat wist zij, en dat had zij sinds jaren geweten.
Maar die voorslag was geheel buiten Elisabeth's boekje. Haar hoofddoel was geweest voor haar vader verborgen te houden dat Davies het oog op Beatrice had geslagen, en elken dag vreesde zij, dat hij het uit een andere bron zou vernemen.
Eenige minuten verliepen, en nu kwam Beatrice om den vooruitstekenden hoek van het Amphitheater te voorschijn, en liep langzaam naar de plek waar Owen Davies zat. Hij stond op en stak de hand uit om haar te begroeten, maar zij nam die niet aan; zij boog slechts en nam ook op den grooten platten steen plaats, maar wel drie of vier voet van Owen Davies af.
Geoffrey zou zijn geweer meenemen, en Beatrice een boek; maar het toeval wilde dat Beatrice, toen zij, even vóór het middagmaal, uit het dorp, waar zij garen had gekocht om Effie's kleeren te verstellen, terugkwam, Owen Davies van aangezicht tot aangezicht ontmoette.
Die liefde, zoo verheven in haar kracht, was dan nu voor altijd voor hem verloren dat dierbaar gelaat zou hij nooit weer zien! O, zijn hart zou breken! Dat was niet te verduren! En die laaghartigen, die haar er toe gedreven hadden om den dood te zoeken! O, hij zou dien Owen Davies dooden en Elisabeth ook, als zij geen vrouw was, en wat Honoria betrof, met haar had hij afgedaan.
"Zooveel belang in Beatrice," zeide Elisabeth, den volzin aanvullende. "Ja, dat schijnt wel zoo," en eensklaps, als toevallig, hield zij den blaker, dien zij in de hand hand, zoo, dat het volle schijnsel van het licht op Owen Davies' gelaat viel. Het was een vrij dom gezicht, maar anders niet leelijk.
Tot dusverre had zij dit laatste nog altijd weten af te wenden, maar zij wist dat het er toe komen moest. Niet dat zij bevreesd voor den man zelf was, daartoe was hij te bevreesd voor haar. Wat zij vreesde, was de uitbarsting van toorn van haar vader en haar zuster, als zij hoorden dat zij Owen Davies had afgewezen.
Als ik, na verloop van dien tijd, nog weiger uw aanzoek aan te nemen, kunt gij het ergste doen wat gij wilt, maar tot zoolang moet gij u bedwingen." Owen Davies aarzelde; hij vertrouwde haar niet recht. "Bedenk," ging Beatrice voort, met verheffing van stem, "dat ik tot het uiterste gedreven ben.
En het ergste was, zooals zij wel wist, dat vroeg of laat het voorgevallene met Davies, haar vader ter oore moest komen, en wat zou er dan gebeuren? Zooveel was zeker, dat hij in zijn armoedigen toestand hemel en aarde bewogen zou hebben om haar huwelijk met dien rijken man tot stand te brengen.
"Zeker beloof ik het, Beatrice," zeide zij zachtmoedig. "Ik zweer het niet, want 'zweert ganschelijk niet' staat geschreven. Ik heb alleen gedaan wat ik mijn plicht achtte, door mijnheer Davies te waarschuwen. Als hij de zaak wil doorzetten, gaat het mij niet aan. Ik heb u of mijnheer Bingham niet willen krenken. Ik heb alleen naar mijn godsdienstige overtuiging gehandeld."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek