Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Eerlijk gezegd, de man scheen werkelijk zijn plaats te kennen en heel goed te weten, dat het geen benijdbare was, want onder het spreken klapperden zijn tanden in zijn mond. »Je bent bang, Brittles,« zei Mr. Giles. »Dat's niet waar,« zei Brittles. »'t Is wel waar,« zei Giles. »Je bent 'n valschaard, Mr. Giles,« zei Brittles. »Je bent 'n leugenaar, Brittles,« zei Mr. Giles.
»Zóó, dat's erg genoeg voor mij," mompelde Frits binnensmonds, »en wanneer rijdt er dan weer een?" »Te zes uur, ook precies." »Daarmee zal ik dan moeten gaan!" sprak Frits met een gesmoorde zucht. Het vooruitzicht van nog een ganschen dag ten prooi te blijven aan de smartelijke indrukken en gewaarwordingen, die zijne geboortestad hem gaf, lachte hem gansch niet aan.
"Hij is den straatweg op geloopen, om te zien... Hè! dat's vreeselijk; dat slaat zeker ergens in." Bevend klemt vrouw Keetje zich aan den arm van haar man. "Goddank! 't begint harder te regenen, dat 's goed. Heb je 't paard bezorgd?" "'t Stalt aan de herberg." "Och! als die Dorus maar terugkwam. O! wat een licht, en de slag er dadelijk bovenop; o God, mijn hoofd!"
Hoe kan ik zoo mal vragen, maar je moet altyd denken, 'n mensch z'n hoofd loopt wel 'reis om. En is moeder weer heelemaal in orde. Wel, dat's best. Als ze nu maar oppast niet weer ziek te worden. Was 't koorts, of wat was het? M'n moeder is heel wel, juffrouw, maar ikzelf ben 'n beetje... Ben jy ziek? Wat mankeert je? Maar... gut, jongen, wat heb je daar 'n gekke jas aan je lyf.
"En juist nu er een gast is," stemde de kapitein in, "dien zij zelve heeft ingehaald! Dat's onbegrijpelijk!" "Zij weet, dat het eene impolitesse is, en dat zij mij er mee ergert, en toch volgt zij haar eigen hoofd, zonder iets te ontzien," knorde de generaal nu met luider stem. "Zooals we dat van haar gewend zijn, Excellentie!" zei Rolf lachend; "maar daarvoor is zij ook onze commandant."
Dat's royaal gesproken en daardoor komt het dat de jongens Zondags naar hem komen luisteren; ik mag hem ook wel af en toe 'reis hooren. Hij kan 't zoo netjes zeggen, dat je dadelijk begrijpt wat hij meent en dat 't door je boddy en je ziel gaat. Vroeger heb ik, als ik niets beters te doen had, in de kerk naar den dominee geluisterd, maar dat was me gewoonlijk te machtig, hé?
Dat's alweer een verdriet, dat ik mij zelve heb berokkend.... en toch.... kon al het andere nog zoo terecht komen! maar.... helaas!" Zij zuchtte diep. "Bij zoo sprekend zelfverwijt mag men u niet hard vallen.... anders zou ik zeggen, zijt gij niet wat al te stout en overmoedig bij het rijden? Ik heb u te paard gezien, of eigenlijk, ik heb slechts de stofwolk gezien, die uw wilde vaart opjoeg."
Men gehoorzaamde hem. Toen klom het viertal in de voorste boot; ze grepen de daarin liggende roeiriemen, en werkten zich van den oever af. De kornel zat achterin, en stuurde. Een der zijnen deed een riemslag, alsof hij stroom-opwaarts wilde. "Dat's verkeerd!" zei de aanvoerder tegen hem. "Wij moeten voor stroom af." "Natuurlijk.
Ja! dat's voor arme sukkels als wij zijn niet weggelegd." Weer kwam de misnoegde trek op zijn gelaat; de afgunst had de vreugd over het extraatje bedorven!
"Neen! neen!" snikte hij, de hand op zijn borst rondwrijvende, als zocht hij er het geld nog: "het geld most weg; dat is 'en wet zoo oud as et Huis, en et Huis is zoo oud zoo oud as de wereld!" "Dat's wat kras, Keesje", zei ik; "en wanneer".... Hij liet mij niet uitspreken. "Wat kras? Het is niemendal kras.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek