Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 22 juli 2025


Maar aan het einde der straat geelde in de schemering het puntige lichtje der tram. Ik stond stil. De narcissen schenen te groeien, te schieten uit mijn witte hand. Het was wonderlijk. Het was alsof bloemen in vleesch waren geplant. Het was wonderlijk en geheimzinnig-mooi: het wit en goud der narcis, het purper boven de boomen. Toen kwam de tram. Ik stapte in. Achterop stond alleen de conducteur.

Ik benijdde de kalmte van mijn medereizigers: de slaperige moeheid van de werklieden, de zorgelooze jool der ietwat aangeschoten jongelui, de starende rust van den man in den hoek met de donkere snor en de peinzende oogen. De tram hield op. Ik schrikte, machinaal. De conducteur riep een naam en de vroolijke jongelui stapten licht-waggelend uit.

Mijn parapluie en regenmantel konden mij beschermen tegen den regen, die zich niet wachten liet, maar niet tegen den snijdenden wind. De rit was lang, en zonder afwisseling. Op vele plaatsen zwalpte het water over den spoorwegdijk, somtijds moest de conducteur een eind weegs voor de locomotief uit loopen, om te zien of de baan nog vertrouwbaar was.

En hij glimlachte en stak zijne handen uit: Vergeef me, Frank! smeekte hij met zijne stem als gedempt goud, met zijn lieven glimlach. Ik weet, dat je het goed met me bedoelt. Ik zal je nooit, neen nooit kunnen vergelden wat je voor mij gedaan hebt. Maar dit kan ik heusch niet aannemen. Liever word ik weêr kellner of conducteur op een tram. Vergeef me, als ik je ondankbaar schijn.

"En waarom niet?" vroeg Proctor. "Wij zijn twintig minuten ten achter en de trein staat niet stil." "Maar ik moet met mijnheer vechten." "Het spijt mij," antwoordde de conducteur, "maar wij vertrekken terstond. Hoor, daar luidt de bel reeds!" De bel luidde inderdaad, en de trein zette zich oogenblikkelijk in beweging. "Het spijt mij waarlijk," herhaalde de conducteur.

Hetgeen hij zooeven van Kitty gehoord had, verheugde hem, zijn oogen schitterden, hij gevoelde zich overwinnaar. "Gravin Wronsky bevindt zich in deze afdeeling," sprak de vlugge conducteur, terwijl hij langs Wronsky heen ging. Deze woorden wekten hem weer uit zijn droomerij en herinnerde hem aan zijn moeder.

De trein stund stille, een kerel met glimmige knoopen op de jasse keek in de wagen en ruep: Beilen! Nee! schreeuwden er een stuk of wat ik hueld mij dood stille en piep zee de gloeijende supplejant en nums zee en woord tot an Assen, waor de vuurspeijer drinken mos hebben, zee de hoezaore, dat een bereisde snaok was. »Is hier ook okkasie um een borrel te koopen?" vrueg hij an de conducteur.

De weg van Parijs tot Dyon, zoo als wij die genomen hebben, is 38 3/4 posten. Aan den Conducteur van den wagen gaven wij volgens gebruik £ 3-:: de persoon drinkgeld, en aan de postillons geeft ieder doorgaans 2 sols van het eene Posthuis tot het andere: voor het gemak laat men dit door den Conducteur verschieten, het geen ook omtrent op denzelfden prijs uitkwam.

"En gij geeft plaatskaartjes van Bombay naar Calcutta," hernam de heer Francis Cromarty, die zich begon boos te maken. "Zeker; maar de reizigers weten wel, dat zij op eigen gelegenheid van Kholby naar Allahabad moeten reizen." De heer Francis Cromarty was woedend. Passepartout had den conducteur wel willen doodslaan, ofschoon het diens schuld niet was, en durfde zijn meester niet aanzien.

Een man met een seinlicht kwamen wij tegen, ik zag, dat hij in 't voorbijloopen naar een conducteur keek, die daar stond bij een anderen trein en een beweging maakte van drinken met de hand aan den mond. Wij stonden stil buiten de kap en keken naar de zon. "Zie je die zon, Koekebakker?"

Woord Van De Dag

estes

Anderen Op Zoek