Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
Alle oogen gluurden weer naar buiten. De trein draaide, en draaide, maar eindelijk stoomde hij tusschen een massa rails door. »Rrrrrrr« deden de remmen. Een schok en »Zwolle, Zwolle«, riep de conducteur. Even later stonden meester en juffrouw met d'r kinderen op het perron. En nog wat later trokken ze door de stad. »Mooi«, riepen de jongens en meisjes, en ze bewonderden de Sassenpoort.
De conducteur verdween weer op dezelfde geheimzinnige wijze, en Gerrit bedacht zich eensklaps: dat ie de koartjes.... ien de tweede harloziekast geburgen had. Eindelijk dan had men het laatste tusschenstation achter den rug, de conducteur verscheen weder; verzocht om de kaartjes, en Gerrit, die ze zorgvuldig in zijn hand, door de want bedekt, had bewaard, gaf ze aan hem die ze opeischte.
Na vervolgens nog eens rondgekeken te hebben, keerde ik naar mijn coupé terug, waar ik tot de ontdekking kwam, dat de conducteur in weerwil van het opschrift "besproken" mij mijn afgeleefden Italiaanschen vriend tot reismakker had gegeven.
Toch waren wij in Bulawayo en wij volgden den raad van den conducteur, om onze bagage stil in den waggon te laten, hij zou dien afsluiten en er toezicht op laten houden om rustig de stad in te gaan. Onze introductiebrief doet nog steeds wonderen.
Instappen! berichtte de conducteur; en de wattman kwam uit een donker houten huisje en nam zijn plaats in op het voorbalcon. Zacht en snel reed de electrische weg. Het hamerde en klopte in mij, en droog hikte mijn keel, met korte tusschenpoozen. Ik voelde mij heel week en zwak.
Passepartout stond stil en verslond de woorden van den machinist. "Maar de brug is op het punt van in te storten!" merkte de conducteur aan. "Dat doet er niet toe," antwoordde Forster. "ik geloof dat, wanneer de trein in zijn grootste snelheid over de brug gaat, er alle kans bestaat dat wij er goed over komen." "Drommels!" zeide Passepartout.
Des morgens ten acht ure op vijftien mijlen van Rothal, hield de trein stil te midden van een groot bosch omringd door eenige bungalows en hutten voor arbeiders. De conducteur liep den trein langs en riep de reizigers toe: "Uitstappen, heeren!" Phileas Fogg zag den heer Francis Cromarty aan, die niets scheen te begrijpen van deze halt in een bosch van tamarinden en khajoers.
»Meester, Nel is er niet,« schreeuwde Jo zoo hard hij kon. »En Kee ook niet,« riep Klaas. De oogen van meester en juffrouw gleden over het groepje kinderen heen. Geen Nel.... geen Kee! »Meneer, 't wordt tijd om in te stappen,« zei de conducteur. Meester wist niet, wat hij doen zou. »Kinderen, stapt in,« riep hij eindelijk. »Vlug!« Heel ordelijk ging alles toe.
Hoewel de postwagens over het algemeen, ons vrij wel waren bevallen, deze was het inzonderheid hebbende aan alle posten doorgaans goede paarden; de Conducteur was ook zeer geschikt, en had veel zorg en oplettendheid voor de reizigers. Wij namen hier onze intrek in au grand Soleil, bij Madame d'Aumont. Den 4 dezer.
Gelukkig hét de conducteur ze gevonden en, omdat hij ou kent, hè z' hij weere noar Meulegem meegebrocht. Ze stoan in de stoassie. Fonske liet vallen wat viel en holde wanhopig naar huis toe. Juist kwam zijn moeder hem gansch ontsteld te gemoet, met een blauw papiertje in de hand. Och Hiere, Fons, 'n dépêche! Wa mag da zijn! 't Was van Sylvain.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek