United States or North Macedonia ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Koekebakker", zei Japi, "ik voel me zoo raar van binnen." 't Was op een middag bij Bavink. Ik had Bavink willen spreken, maar die was uit. Japi zat aan tafel met een fleschje inkt van een stuiver en een pak kranten voor zich. "Koekebakker, ik voel me zoo raar van binnen." "Je ruikt tenminste degelijk naar jenever", zei ik. "Nee", zei Japi, "de jenever is 't niet.
Geheel genaderd, zag ik een op alle manieren op en over elkander liggenden stapel jongens, die door een kelderraam, waaruit het licht kwam, het oog hadden op de bewegingen van een meester koekebakker en zijne gezellen, die in hunne witte linnen pakjes alzulke schoone wonderen kneedden, duimden, schikten en bakten, als welke Henriette versmaad had verder te volmaken.
Ik zag dat de keien en 't stof nat waren, de sproeiwagen was er over heen gegaan, ergens lag een nat stuk krant. En ik hoorde Hoyer zeggen, dat-i opstond, want dat die blauwe steen zoo optrok. En nu hoorde ik weer diezelfde stem, maar wat beschaafder, met wat meer modulatie: "Je zult me excuseeren, Koekebakker, om elf uur heb ik een conferentie."
Ik ken jou al hoe lang al?" "Omtrent dertien jaar Bavink." "Dertien jaar. Dat is lang. Weet je wat jij doen moet? Doe me een lol. Heb je een hoedendoos?" Ik zweeg. "Doe 'm in een hoedendoos, Koekebakker. In een hoedendoos. Ik wil met vrede gelaten worden. Doe 'm in een hoedendoos, in een ordinaire hoedendoos. Hij verdient niet beter." Bavink griende dronkemanstranen. Ik keek hulpeloos rond.
Ik geloof dat mijn ziel te groot is." Zoo'n uitvreter toch! "Wat moeten die kranten, Japi?" vroeg ik. Japi gaf een klap op 't pak. "Nieuwzen van den Dag, Koekebakker, Nieuwzen van den dag. Er zijn er bij van een maand oud." "Moet je weer solliciteeren, Japi?" "Juist geraden man. 't Gaat zoo niet langer. Pak een stoel. Kijk eens aan, K H 14684 Nieuws van den Dag. WelEdl. Heeren."
Hij wist niet hoe het mogelijk was, dat een mensch zoo vlug op 't klavier wezen kon als nicht Henriette; en toen hij haar zoo had zien zitten, misschien was het zonde geweest, maar hij had gedacht, dat zij zoo mooi was als een engel uit den hemel." Henriette glimlachte en vergat, om het streelende der vergelijking, dat zij die voor ditmaal uit den mond vernam van een koekebakker.
'k Legde m'n klokje op tafel naast m'n centen, 't klokje dat nu niet naar Oome Jan hoefde en zei: "Jij blijft voorloopig bij Oome Koekebakker, klokje", en stak m'n hand weer in mijn zak. Dat converseeren met m'n dingetjes was ik zoo gewoon, omdat je met de meeste menschen zoo weinig praten kunt. Voorloopig was ik uit den brand, 't Lieve najaar had me niet bedrogen.
De verguldpartij zou uiterlijk te half zes aanvangen, en tegen dat uur begaf ik mij op weg naar de woning van den koekebakker De Groot of, zooals Henriette altijd zeide, van "de De Grooten". Zij was vrij verre van het huis van den heer Kegge gelegen, en ik ging op de, voor een stadgenoot waarschijnlijk zeer heldere, maar voor een vreemdeling zeer ingewikkelde aanduidingen van den heer Kegge af.
Eenmaal ben ik in den handel geweest. Ik deug er niet voor. Ik weet 't bij ondervinding. Ik begrijp er niks van. Waar is dat allemaal goed voor? Ik ben zoo best tevreden. We zullen dat maar weer wegbergen." En hij nam het pak kranten en legde 't zorgvuldig onder tafel. "Zie zoo, nu zie ik ze niet meer. Jij weet niet wat handel is, Koekebakker, anders zou je der niet om lachen.
"Aventuur je 't niet rais? Zes der boven en twee der onder!" "Hier is Keesje, hier is Keesje! Je het niet te betalen; hij betaalt de koekebakker ook niet!" En allen wenschen voor de zesenzeventigste maal "handgift" te ontvangen.
Woord Van De Dag