Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
"Juist om...om...omgekeerd!" zei haar echtvriend. Capitán Tiago, die tot-nog-toe geen tijd had gevonden om een woord te zeggen, waagde het te vragen, met veel aandacht lettend op 't antwoord: "Dus u, Doña Victorina, u gelooft dat de Maagd?..." "Wij komen juist met u over de 'maagd' spreken," antwoordde ze geheimzinnig, en wees daarbij naar Maria Clara. "We moeten over zaken spreken."
Maria Clara had meer dan eens gezien dat hij haar gadesloeg: telkens wendde hij dan snel den blik ergens anders heen, en keek in de verte, naar de bergen of naar den oever. Het jonge meisje kreeg medelijden met zijn eenzaamheid: een paar beschuitjes nemende, bood ze hem die aan.
't Was tegen 't eind van den winter, dat hun verloving beklonken werd en ze had zóóveel gedanst, dat ze volkomen uitgeput was. Clara Meinhardt was de schoonheid van de familie; de drie andere zusters waren ook mooi, maar Clara zij was een schoonheid, dat zei Mama ook. Abraham Lövdahl was de beste partij op dat oogenblik, hoewel hij wel heel jong was.
Aanvankelijk werden vrouwen die belangstelling toonden in den gang der maatschappij met spot overladen door zulke personen als een juffrouw Pieterse of mevrouw Smit, ofschoon enkele vrouwen, die zoo groot waren of zoo voor godsdienst en philanthropie ijverden, dat zij achting afdwongen, vrouwen als de heilige Elisabeth Frij, Clara Burton en Florence Nightingale, hieraan ontkwamen.
Ik bezweer u: zeg mij, maakt Mijnheer Van T. u zijn hof? Caroline. Clara. Dan is hij een diep verachtelijk wezen. Caroline. Louise. Zoo! ben je al in correspondentie samen? Ik dacht, dat je niet hield van brieven schrijven. Caroline.
Toen men bezig was het tweede ontbijt te gebruiken, kwam Padre Salvi, en het echtpaar, dat hem reeds kende, stelde hem den jongen Linares met al zijn titels voor, zoodat deze bloosde. Men sprak natuurlijk over Maria Clara. Het jongemeisje rustte en sliep. Men sprak over de reis.
Maar ze kwamen juist van de bijbellezing en zagen, dat er nog licht op was, en toen kregen zij zoo'n lust om even binnen te komen. Ze werden heel vriendelijk ontvangen, omdat ze zoo heel gelegen kwamen. En dan ook Clara hield veel van Mevrouw Frederika.
"Mijn God, mijn God!" riep de priester, zich het gelaat met de handen bedekkend. "Gij straft me, 't zij zoo. Maar behoed mijn kind.." En zich tot het jongemeisje wendend, zeide hij: "Je wilt dus non worden? Goed, je zult 't zijn, ik wil je dood niet." Maria Clara greep hem beide handen, drukte ze en kuste ze knielend. "Mijn peetvader, mijn lieve peetvader!" stamelde ze.
"Hij zou me niet herkend hebben, want den eenigen keer dat hij me gezien heeft, kon hij er niet aan denken om mijn persoonlijkheid vast te stellen." "Ik ben er ellendig aan toe!" zuchtte Ibarra, aan Maria Clara denkend. "En wat had u me te zeggen?" Elias keek om zich heen.
Ik heb hem nog niet geantwoord.... ik wist niet.... ik was altijd gewoon, alles wat ik ontving aan Juffrouw Siloin te vertoonen:.... ik wist niet aan wie ik dit briefje zou laten zien.... ik was bang dat papa.... Louise. Geef! Het spijt mij voor u, Clara! en voor mij zelve; want ik zal het maar gul bekennen: hij heeft mij, toen ik school lag, ook het hof gemaakt; maar ik had geen zin in hem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek