Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
't Was donker in de kamer van den professor; maar boven in zijn eigen woning vond Abraham zijn vader in een vertrouwelijk gesprek met Mevrouw Clara. "Goeden avond, mijn jongen! je ben den heelen middag uit geweest zegt Clara. Kom nu eens bij ons zitten. Ik wil van avond jelui gast zijn."
Clara, "die hem langhe daerom ghebeden hadde". Dat Boec vander hoechster Waerheit werd geschreven ter verklaring van zijn eerste werk en op verzoek van broeder GHERAERT en de zijnen. Ook het Tractaet van Seven sloten is waarschijnlijk geschreven op verzoek eener Clarisse . Zijn deze titels alle van RUYSBROECK zelf afkomstig?
Ze voelde zich bijna weer gelukkig en legde een paar rozen en wat groen voor zichzelf op zijde, terwijl ze haastig van de overschietende bloemen allerliefste kleine bouquetjes maakte voor het haar, of het ceintuur van haar vriendinnen, en ze zoo vriendelijk aanbood, dat Clara, de oudere zuster, zei, dat ze het "aardigste kleine ding was dat ze ooit gezien had," en allen zeer ingenomen waren met die attentie.
Dan liet ze Clara alleen op de kleintjes passen en vergat ze, Moeder eens een handje te helpen. Dan las ze tusschen twaalf en twee zoolang, tot alle kinderen al naar school waren en zij hals over hoofd maken moest, dat ze weg kwam. Dikwijls kwam ze dan ongewasschen en met slordig haar op school.
't Moest zóó gebeuren dat er werkelijk iets door bereikt werd een of andere taak voor hem; anders hielp het immers niet; anders kon hij immers zijn naaste omgeving niet doen begrijpen wat hij bedoelde met dat "aanpakken." Hij had het met Clara geprobeerd, toen zij geëngageerd waren.
Ongelukkigerwijze had Clara bij al hare bekoorlijkheden één gebrek, en dat was in mijne oogen nog al groot. Clara had weinig met zeelieden op en was daarentegen op militairen van de landmacht zeer gesteld. Doch Clara was van eene gevestigde voorkeur moeielijk af te brengen, en waar deze had wortel geschoten, daar groeide en bloeide zij.
"Wat beteekent dat?" vroeg men om hem heen. "Was er niet zooeven gezegd dat degeen die 't beste antwoord ontving een cadeau zou krijgen?" vroeg hij met een van aandoening bevende stem, terwijl hij het papier zorgvuldig in tweeën scheurde. "Ja, ja!" "Nu goed, dit is mijn geschenk," zeide Ibarra, terwijl hij de eene helft aan Maria Clara overreikte.
"Ik moet zien, dat ik het boek van Moeder terug krijg," dacht ze. Maar hoe? Er om vragen? Ze wist zeker, dat Moeder het niet geven zou. Wat dan? Ze zou zien, dat ze 't stilletjes uit de linnenkast nam. Ze kon nu eenmaal niet zonder boek wezen. Na den eten ging Clara met al de kinderen in den tuin spelen.
"O ja, dat is waar!" antwoordde Capitán Tiago en van toon veranderend, hervatte hij: "Don Crisóstomo!" Maria Clara liet het werkje vallen, dat ze in de hand had; ze wilde opstaan, maar ze kon niet, een zenuwachtige huivering ging haar door 't lichaam. Men hoorde stappen op de trap en daarna een heldere mannelijke stem.
Maar hij verbeet zijn smart en verzamelde al zijn kracht; zoo moest het juist zijn, ja hij was er blij om, dat er al een begin gemaakt was, en hij ging langzaam de trap op. Boven hadden ze hem beiden verwacht: Clara en de professor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek