Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
Onder deze begunstigde personen bevond zich de ongelukkige Capitán Tinong. Maria Clara gaat trouwen. Capitán Tiago is zeer in zijn schik.
Meta bloosde, maar een ondeugende inval om de meisjes te plagen, deed haar heel stemmig antwoorden: "Heel vriendelijk, maar ik vrees, dat hij niet zal komen." "Waarom niet?" vroeg Belle. "Hij is te oud." "Kind, wat bedoel je? Hoe oud is hij dan wel?" riep Clara. "Bijna zeventig, geloof ik," antwoordde Meta, steken tellende, om den opkomenden lach te verbergen.
Deze was daar voorgesteld in die houding van smartelijke verlatenheid, welke alleen Delaroche doorvoeld heeft, als had hij haar verraste op 't oogenblik, dat ze 't graf van haar zoon verliet. Maria Clara dacht niet aan de smart dier moeder, ze dacht aan haar eigen verdriet.
Zijn geeselaar hem achterna en de burgemeester schreeuwde hem na: 'Pas op 'n andere keer. 't Is beter dat iemand verdrinkt dan dat hij jouw ziekte krijgt." "Dat is waar!" mompelde Maria Clara. En zonder zich rekenschap te geven van wat ze deed, stapte ze snel op de mand toe, en legde daarin het relikwie-kistje dat haar vader haar kort te voren cadeau had gegeven.
Steek dat zilveren kapelletje in de ruche van voren en haal dat krulletje aan den linkerkant van haar hoofd nog wat uit, Clara, en laat niemand uwer het bekoorlijke werk mijner handen verstoren," eindigde Belle plechtig, terwijl ze haastig de kamer uitvloog, zeer voldaan over den goeden uitslag van haar pogingen.
De teniente mayor met de burgerwacht, met oude sabels gewapend, slaagden erin ze aan te houden, in weerwil van hun tegenstand. "Brengt ze naar 't stadhuis!" riep Don Filipo. "Voorzichtig, hoor, ze niet loslaten!" Ibarra was teruggekomen, en zocht Maria Clara. De vreesbevangen jongemeisjes klampten zich bleek en bevend aan hem vast. Tante Isabel bad de litanieën in 't latijn.
Hoe liefelijk en helder klonk hare stem; hoe vriendelijk was hare spraak; hoe levendig waren hare bewegingen; hoe bevallig was de schoone Clara, in alles! Juist maakte hij zich gereed haar, zooras zijne hartklopping eenigszins bedaard zou zijn, eens nader toe te spreken, toen de laatste der gasten verscheen en de opmerkzaamheid der geheele vergadering tot zich trok.
Talbot vroeg op den hem eigen vriendelijken, goedhartigen toon, of ik nieuws had. »Ja," antwoordde ik, »ik heb ontdekt, dat gij een schurk zijt!" »Dat is zeker iets nieuws," zeide hij; »en het vreemdste daarbij is, dat de brief van Clara daarvan de overbrenger is. Doch dit is eene taal, Frank, die zelfs uwe ongelukkige gemoedsgesteldheid niet kan verontschuldigen. Trek uwe woorden in!"
Maar daardoor werd haar manier van doen zoo wonderlijk gemaakt, dat Abraham eens, na een partij tot Clara waagde te zeggen: "Zeg eens, je verwent ons dien Marcussen." "Wat meen je?" "Je neemt te veel notitie van hem. Hij is immers niet anders dan..." "dan je vaders kantoorbediende? dat was 't zeker wat je zeggen wou; ja, jij meent 't nog al eerlijk met je praatjes over vrijheid en gelijkheid.
Ik weet niet of ik wel durf: Ik ben niet gewoon, iets bij de thee te gebruiken. Clara. Kom, doe het maar; Juffrouw Siloin ziet het niet. Caroline. Ik bemin dat gebak anders zeer. Louise. Ik bemin dat gebak: je l'aime beaucoup! Wel mijn lieve Caroline! Spreek liever Fransch. Ha! ha! die is goed! Caroline. Nu dan: ik hou er van.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek