Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Wij bedankten onzen vriendelijken chef hartelijk voor zijn goede bedoelingen en, daar het reeds laat was geworden, namen wij afscheid. Den volgenden dag deden wij een wandeling door Apia, onder geleide van een bediende uit het hotel, die een weinig Duitsch en Engelsch sprak.
Gedurende een reeks van jaren was ik op het kantoor van den heer Andreas Mertel werkzaam geweest en reeds tot tweeden boekhouder opgeklommen, toen de chef van het huis op een goeden dag zijn bedienden kwam mededeelen, dat hij voornemens was de zaak aan zijn beide zoons over te doen en stil te gaan leven.
"Franschen," zei hij daarin o.a. tot het volk, "ik heb in mijn ballingschap uw klachten en uw wenschen gehoord, gij eischt de regeering van uw keuze, die de eenig wettige is, terug. Ik ben de zee overgestoken. Ik kom mijn rechten, die de uwe zijn, hernemen." "Soldaten" heet het o. a. tot het leger, "schaart u onder de vaandels van uw Chef... de zege zal met den stormpas worden behaald.
"Staat me daar de bediende uit de Commerce die van 't diner... complet! met die van de Zeve Kerreke van Rome, die enkel voor mijn was angenome, hoor je hoe 'k rijm? en die zeit: "wat daar vannacht bij ons plaas het gegrepe op de kamer van een Spaansche graaf?"... Om kort te gaan, die speelt mijn rol uit. En de kelner uit de Commerce vraagt: "hoe zag die heer er uit?" Maar nou krijgt ie mijn in de gate, en zeit: "'k Val dood as dat dezelfde knul niet en is, die zich voor het gegeve voor de burgemeester van Loosduine." De bediende van de Zeve Kerreke van Rome gaat 't an ze chef vertelle; die roept de pelisie. Mijn koesier slaat deur. 't Signalement wordt per telefoon na Delft overgebracht. En zoo wier 'k an de Ollandsche theetuin gep
"De diamant!...." bulderde hij met donderende stem. "De diamant!.... Wie heeft den diamant genomen?" "Heeren, dat niemand het vertrek verlate!" zei de chef der politie-brigade, terwijl hij al de uitgangen deed bezetten. Al de gasten keken elkander met verlegenheid aan en wisselden hunne meeningen al fluisterend.
"Het doet mij genoegen zulks te hooren, waarde Koning," zeide mijn chef; "bij ons, op Upolu hebben wij van onze cultuur met de cacaoboomen weinig pleizier gehad. Het schijnt, dat de grond hier op Savii gunstiger daarvoor is." "Ik zal u nu eens naar een kleine tabaksplantage brengen, mijnheer Krüger," zeide Koning, toen wij het grootste gedeelte der plantage doorgewandeld hadden.
"Dubillard was woedend, ongelukkig, radeloos, zooals alleen een opgewonden Franschman, vooral een chef d'orchestre, die zijn publiek ongaarne teleurstelt, kan zijn. "Je suis au comble du désespoir," riep hij uit; "il me faut absolument ce solo!..." "Geef iets anders," zei ik. "Mais nom d'un nom! quoi donc; le public ne vient que pour ce solo, le solo de Majósz!"
Ze stonden onder commando van een ouden chef, die als teeken van zijn waardigheid een witte vlag droeg met het opschrift: "Luister naar de vaderlijke stem", misschien om aan te duiden, dat ze hem moesten gehoorzamen. En om de vaderlijke stem te versterken, had hij aan een touw om zijn hals een klein metalen fluitje hangen. Wij riepen die menschen toe, hun weg te vervolgen en lieten ze achter ons.
Niet zoo moeilijk als het was voor ons om in Sindanglaja te komen, was het om er weder uit te verdwijnen. Wij behoefden daartoe slechts met een rijtuigje den ongeveer negen kilometer langen weg naar Tjiandjoer, die geheel bergafwaarts voert, af te leggen. In Tjiandjoer zouden wij den trein vinden, die ons naar Bandoeng moest brengen. Wij hadden reeds twee dagen tevoren in het hotel Sindanglaja paarden en rijtuig besteld, om toch vooral zeker te zijn, dat wij op tijd en zonder ongelukken ter bestemder plaatse zouden aankomen, en niettegenstaande de herhaalde verzekeringen van den chef van het hotel, dat het rijtuig ons in één uur naar beneden aan het station kon brengen en wij dus niet eerder dan acht uur van Sindanglaja behoefden te vertrekken, hadden wij toch maar de voorzichtigheid betracht met om zeven uur weg te rijden. Wij hadden de keuze tusschen een Kahar Baloon of een dos-
In die jaren stelde zijn vader hem tot chef aan van een filiaal te Amsterdam. Hier besteedde hij den meesten tijd wederom aan het schrijven voor tooneel. In 1878 nam het "Nederl. Tooneel" zelfs een stuk van hem, getiteld "Gabrielle" aan, dat bij de opvoering echter niet in den smaak viel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek