Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
HELENA. Leerde uw gefrons mijn glimlach zulk een kunst! HERMIA. Door bitse woorden blaas ik 't vuur nog aan. HELENA. Deed mijn gevlei bij hem die vlam ontstaan! HERMIA. Hoe meer ik haat, te vuur'ger mint hij mij. HELENA. Hoe meer ik min, te feller haat hij mij! HERMIA. 'k Heb aan zijn dwaasheid, Helena, geen schuld. HELENA. Neen, maar uw schoonheid wel; had ik die schuld!
Het zeil wordt gespannen als eene blaas, die op het punt is van te bersten. Het vlot drijft voort met eene drift die ik niet schatten kan, maar toch minder snel dan de waterdroppels, die er onder verplaatst worden en zuivere rechte lijnen beschrijven. "Het zeil! het zeil!" zeg ik, een teeken gevende om het te strijken. "Neen!" antwoordt mijn oom. "Nej!" zegt Hans, zachtjes het hoofd schuddende.
Zoo hij een geoloog is, zal hij peinzen over den dampkring en zijne werking op de aarde zoo hij een alledaagsch en onwijsgeerig beest is, zal hij denken, dat er een onweer opkomt en zich naar huis spoeden, daar hij geene parapluie bij zich heeft. Eindelijk blaas ik de rookwolk weg en zie ik hem met dezelfde besluiteloosheid heen en weder scharrelen....
Men bindt er eene drooge blaas overheen en legt een platten steen, die een geruimen tijd in de zon heeft gestaan, op den pot, dien men daarna rondom en bovenop geheel met droog zand bedekt.
De oorzaak derhalve, waardoor de over het glas gespannene blaas naar binnen zet, moet daarin worden gezocht, dat de buitenlucht dezelve met kracht drukt, terwijl in de binnenruimte geen genoegzame tegendruk, door de uitzuiging of verijling te weeg gebragt, bestaat. Deze zelfde oorzaak geldt insgelijks, bij het tweede aangehaalde voorbeeld.
"Ja, wij maak dood 'm veel", was zijn antwoord. "Mijn woord! Allemaal veel! Lang tijd geleden. Eén keer, mij jong te veel, een groot schip hij blijf buiten. Wind hij niet blaas. Veel Kanaka wij pak 'm kano, veel kano, wij gaan pak 'm dat schip. Mijn woord wij pak 'm groot vechten. Twee, drie wit man schiet als duivel. Wij niet bang. Een wit vrouw bij dat schip. Nooit eerder mij zie wit vrouw.
Bewoners, die op hunne tochten in de lagere streken door dorst overvallen worden, maken dikwijls van deze omstandigheid gebruik, en drinken den inhoud der blaas, wanneer zij vol is. Ik zag een doode schildpad, bij wie de vloeistof volkomen helder, en alleen wat bitter van smaak was. Maar altijd drinken de bewoners eerst het water uit het pericardium, dat als best wordt beschreven.
Maar aan de gerusten in Sion is geen speld vast te krijgen. Immers niet zij zijn het, die op de paden der wereld omdolen; integendeel, Sion is hun lust en keuze. Alleen Jeruzalem is schoon in hun oog. Aan Jeruzalem hangt al hun glorie. Blaas de boetbazuin in de wereld, en zij, de gerusten in Sion, juichen u toe.
Heeft die pochhans zich gisteren wel eens bij den Hofbeer durven vertoonen, omdat hij bang was, dat de Koning van Bohemen. hem zien zou, ofschoon de heele Koning van Bohemen met een blaas met boonen is weg te krijgen." "Wat leuter je toch? Is de gansche wereld niet overtuigd, dat Joan een schelm en een lafbek is?"
Wil men zich over deze grooter ingetogenheid verheugen, het is ook waar, dat oudtijds onze liederen nog in den volksmond leefden, waaruit ze thans, helaas, verdwenen zijn. De dienstmaagd in Asselijns »Saartje Jansz. of de gewaande dienstmaagd« zingt onder den arbeid een bruiloftslied op Tromp: »Tsa trompen en trompetten Blaas op een gouden toon, Nu Tromp de oorlogswetten Verlaat om Venus' zoon..«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek