Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
Ja, je moet me niet kwalijk nemen, Betty, dat ik oeh! zeg, want dat alles maakt me zenuwachtig;... als dat nog lang duren moet, dan zal ik genoodzaakt zijn plannen te maken om een tijdlang op reis te gaan. MEVR. BERNICK. Maar je hadt hem toch liever eens moeten toespreken en hem onder het oog brengen.... HILMAR. In 't publiek? Op straat? Neen ... dat moet je me niet kwalijk nemen.
Zeg mij eens ... ben je nu ook heusch gelukkig? BERNICK. In mijn gezin, bedoel je? LONA. Ja. BERNICK. Ja, Lona, dat ben ik. O, je bent niet voor niets zoo'n opofferende vriendin voor mij geweest. Ik durf zeggen dat ik ieder jaar gelukkiger ben geworden. Betty is lief en meegaande. En wat heeft zij in den loop der jaren geleerd zich naar mijn eigenaarigheden te voegen...! LONA. Hm.
Ik heb haar in geen weken gezien." Nu deed Betty een lang verhaal. Mijnheer Granger en Miss Elisabeth waren van huis, en zouden eerst over twee uren terugkomen. Miss Beatrice was gisterennamiddag uitgegaan en niet thuisgekomen om thee te drinken.
»Wij gaan onze beschikkingen treffen," zei miss Campbell, »en heden vertrekken wij nog!" »Welnu, vertrekken wij dan!" antwoordden de twee ooms, die hunne onbezonnenheid slechts door een geheel lijdelijke gehoorzaamheid konden trachten goed te maken. En volgens ouder gewoonte weerklonken weer de uitroepen: »Bet!" »Beth!" »Bess!" »Betsy!" »Betty!" Juffrouw Bess verscheen, vergezeld van Partridge.
Maar jij hadt je oude moeder nog, en daarbij was je net stil geëngageerd met Betty, die zoo veel van je hield. Wat zou ze begonnen hebben als ze te weten was gekomen...? BERNICK. Zeker ... zeker ... alles waar, maar.... JOHAN. En was het niet juist om Betty dat je een eind ging maken aan dat scharrelpartijtje met madam Dorf? 't Was immers daarom dat je bij haar boven was dien avond....
De berg Betty verheft zijn top onmiddellijk boven de Barrière en is met veel losse steenen bedekt. Na eenige stalen van de rotsen te hebben genomen, dalen we en voegen ons bij de kameraden. In het kamp vertoon ik mijn steenen, maar mijn geologische specimina van het antarctisch continent wekken geen belangstelling bij mijn metgezellen.
"Waar ging zij heen, toen zij uitging?" vroeg Geoffrey. Dat wist Betty niet, maar zij dacht dat Miss Beatrice was gaan roeien. Zij had, ten minste, haar tennis-schoenen aangedaan, wat zij altijd deed als zij uit roeien ging. Nu begreep Geoffrey het maar al te wel. "Ga mee naar het schuitenhuis," zeide hij. Zij gingen naar het strand, waar op dit uur nog niemand was, behalve eenige werklieden.
Het was doodstil in huis; Betty, de dienstmaagd, was in de keuken bezig, de dokters waren beiden weg, en Elisabeth en haar vader waren uit. Het weer had uitgeraasd; er was dien dag geen wind, en de zonnestralen, die door het open venster schoten, deden Geoffrey verlangen in de vrije lucht te zijn. Hij had geen boek om te lezen, en telkens kwam die echtelijke twist hem weder in de gedachten.
Verdronken zij, het mooiste en liefste meisje in heel Wales! En dat alleen door dat vervloekte, wrakke ding. God helpe haar! Verdronken is zij, zeg ik " Op die woorden barstte Betty in een luid geween uit. "Stil, meisje," zeide Geoffrey, zijn bleek gelaat naar haar toe wendende. "Ga naar de pastorie terug, en als mijnheer Granger thuiskomt, zeg hem dan wat wij vreezen.
SANDSTAD. Onmogelijk, meneer; bedenk toch wat er voor u op het spel staat. BERNICK. Wat kan mij dat alles nu nog schelen! Wien heb ik nu nog om voor te werken? RUMMEL. Hoe kan je zoo iets vragen? Wij zijn er toch nog en de maatschappij! VIGELAND. Dat was een waar woord. MARTHA. Daar komt de stoet; maar Betty is niet thuis; ik begrijp niet waar zij.... BERNICK. Niet thuis!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek