Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 6 juni 2025


"Toonbank, weegschalen, gewichten, bakken en laden, kortom, al wat er in is, behoort mij." "En dat wilt ge dus verkoopen?" "Ja, voor driehonderd gulden is het te koop, maar dadelijk betalen, dat spreekt vanzelf. Borgen doe ik niet." "Dat is ook niet noodig," zei Dik. "Als ik het koop, betaal ik contant, maar driehonderd gulden geef ik er niet voor.

Wij willen niets onrechtvaardigs of gewelddadigs doen, maar de quaestie is dringend. Ik betaal als er iets met de paarden gebeurt, dus stel je op dat punt maar gerust." "Goed zoo," zeide Cossar, die zelden beloften deed. Zij lieten de sjees achter, en de mannen, die menden, gingen te voet. Over elken schouder bungelde een geweer.

Wanneer gij er niet op tegen hebt, dan reizen wij samen, gij kent den weg beter dan ik, en voor uw wegwijzing betaal ik u als mijn gids. Heer, spreek niet zoo tegen mij! Ik ben maar een arme kleermaker, voor wien het een bijzondere eer is met u mee te mogen rijden. Ook is het veiliger niet alleen op weg te zijn. Wanneer gij het dan wilt, zal ik mij bij u aansluiten.

Ik wil het niet langer dulden," ging hij voort, zichzelf hoe langer hoe meer opwindende, en met het hoofd schuddende, dat zijn dun wit haar voor zijn oogen viel. "Ik zal hem gerechtelijk vervolgen, hem en de anderen ook. Gij zijt een rechtsgeleerde en kunt mij helpen. Ik zeg u, hier heerscht een geest, die hierop neerkomt: betaal al uw schulden, behalve den predikant en den landheer.

"Als gij klaar zijt, heeren," zei de sergeant, die lang genoeg onder kapitein Tartar gediend had om te weten, dat een door hem opgelegde straf nog geen bewijs was van een begaan vergrijp. "Betaal jij de rekening, Rustig, dan ga ik ons boeltje halen," zei Gascoigne. Binnen een half uur zaten onze beide vrienden in plaats van op het bal, onder het halfdek van de Aurora in boeien.

"Wijl zij de huur niet betalen; zij zijn reeds twee termijnen schuldig." "Hoeveel bedraagt de som?" "Twintig francs," antwoordde de oude vrouw. "Ziedaar," sprak hij tot de oude vrouw, "hier hebt ge vijfentwintig francs. Betaal de huur voor die arme lieden en geef hun vijf francs, maar zeg niet dat het van mij komt."

Dat is een goede som en ik betaal u zelfs vooruit; gij krijgt vier klinkende achterwielen en ge zijt van het kind af. Maar als ik het houd, zal het armbestuur mij meer dan tien francs per maand betalen. Zeg liever zeven of acht, ik ken de prijzen; maar gij moet hem ook te eten geven. Hij zal werken. Als gij meendet, dat hij tot werken in staat was, zoudt gij hem niet van de hand doen.

Zij smeet alles op den grond en vloog mij om den hals, zeggend: Ik betaal mijn schulden, ik betaal mijn schulden! dat is de wet der Calés! Och, meneer, die dag! die dag!.... als ik er aan denk, vergeet ik dien van morgen. De bandiet zweeg een oogenblik; toen hervatte hij, na zijn sigaar weer te hebben aangestoken, zijn verhaal. Wij bleven den ganschen dag samen, eten, drinken, en de rest.

"Genoeg hiervan," sprak de Gravin: "Ludwig, betaal den man en laat hem in 's Hemels naam maar wegrijden." Ludwig trok den postiljon ter zijde en betaalde hem. Vervolgens gaf hij hem nog een daalder boven zijn eisch en vroeg hem, of hij hem een dienst bewijzen wilde. "Stil! spreek zachter! zijt gij met de buurt sinds lang bekend?" "Sedert mijn geboorte ken ik al den omtrek op mijn duim."

"En toch," zeide Scrooge, "vind je niet dat ìk benadeeld word, als ik jou een dag salaris betaal voor geen werk." De klerk merkte op, dat 't maar eens in 't jaar was. "Een erbarmelijk voorwendsel om iemands zak iederen vijfentwintigsten December te rollen!" zeide Scrooge, zijn overjas tot de kin toeknoopend. "Maar natuurlijk zul je den geheelen dag wel moeten vrij zijn.

Woord Van De Dag

verduldige

Anderen Op Zoek