Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 6 juni 2025


Ik betaal voor alles den tiendubbelen prijs; de capitan behoorde zich dus eenige moeite te geven en mij de noodige levensmiddelen te verschaffen; maar er is niets aan te doen: al deze Manobos conquistados zijn behebt met eene ongeneeslijke traagheid. 3 Januari.

Fray Sibyla sloeg langzaam de oogen op en keek den zieke strak in 't gelaat. "En wat heeft uwe reverentie besloten?" vroeg hij. "Te sterven! Och, blijft me soms iets anders over? Ik lijd te veel, maar.... ik heb zoovelen laten lijden... Ik betaal mijn schuld! En jij, hoe is 't met jou, wat heb je voor nieuws?" "Ik kwam u spreken over wat u me opgedragen had." "O, en hoe is 't daarmee?"

"Hou nu maar op met leutren!" viel de Engelschman hem in de rede. "Al die rijmerij en bombarie dient tot niets. Ik heb eenvoudig eens willen zien welk soort van schutters gijlieden zijt. Komt nu maar zitten, en laat ons verder over onze zaken praten. Gij gaat dus met mij mee, en ik betaal u de reis. Is dit afgesproken?"

Ik zal maar zoo vrij wezen hij greep naar de lucifers op tafel, streek er een paar af zonder dat ze branden wilden en bromde: gemeene lucifers hier, en 'n stuiver een doossie, die hebben ze in Holland toch beter.... Hum! hè-hè! hij snoof met groot welbehagen den rook van zijn sigaar op, lekker, lekker! zoo'n sigaar betaal je hier met cinquante centimes en dan is ie nog niet half zoo goed.

Ik had daarmede een goede bedoeling. En wat ik deed, moge in Europa strafbaar zijn, in deze streek stond ik boven de wet en deed wat de omstandigheden eischten. Gij wilt meer geven? vroeg Halef. Hoeveel dan? Ik betaal driehonderd en daar de Hadschi andermaal uithaalde om toe te slaan, voegde hij er ijlings bij vierhonderd, vijfhonderd piasters! Ik heb niet meer dan vijfhonderd.

"Kom betaal 'm" , zei Juda, het hoofd met de kortgeschoren grijze haren wendend naar de zij van de slijpers. "Hei-je terug van vijf-en-twintig gulden?" , vroeg Klaroen. "As 'k zóo rijk was", flets-lachte 't joodje. "Wi-je morrege terugkomme?" "Geen mieter is-die rijk", schreeuwde Hes weer. "Nee, nóu me cente", zacht zei 't joodje. "Dan maar terug", zei Klaroen kort-af, schijnbaar vertoornd.

Gij, mijnheer Javert, hebt gezegd dat men mij moest laten gaan, niet waar? Doe onderzoek naar mij, spreek mijn huisheer, ik betaal prompt mijn huur, men zal u zeggen dat ik niet slecht ben. Ach, mijn God, vergeving, ik heb, zonder er op te letten, den sleutel van de kachel gegrepen, en nu rookt het." Mijnheer Madeleine luisterde met de grootste aandacht naar haar.

En als, ten slotte, Wolfgang meent, dat hij dit werk, waaraan hij met zijn innigste persoonlijkheid heeft gecomponeerd, toch niet aan het philister-oordeel van den een of anderen uitgever kan onderwerpen, zegt de vreemdsoortige duivelsgezant: Dan geven wij het samen uit; er zijn schatten mee te verdienen! Gij betaalt het papier, ik betaal den drukker. Zoo geschiedde. Het is geen drama.

Zoudt gij waarlijk niets voor ons hebben, heer caupo? Ik betaal u met deugdelijk geld. Want de heeren ædilen hebben mij genadiglijk voorschot gegund....? En hoffelijk bleef Lavinius Gabinius staan, den breedgerande in de hand.... De komedianten! De komedianten! ruischte het belangstellend door het stemgedruisch der drinkers in de taveerne van Nilus.

Maar je hebt misschien invloed op hem. Welnu, tracht dan, zoodra ik weer vertrokken ben, uw neef te bewegen mijn voorstel aan te nemen. Gelukt je dit, dan betaal ik je onmiddellijk honderd gulden uit!" »Aangenomen!" zei de jonkman. »Laten we dan afspreken, dat we elkaar precies over veertien dagen weer in dezelfde taveerne van hedenavond zullen ontmoeten."

Woord Van De Dag

verduldige

Anderen Op Zoek